Unbreakable friendship |Un|

Ik werd al vroeg in de ochtend wakker, de eerste zonnestralen schenen door mijn gordijnen heen en verlichtten mijn kamer. Normaal duurde het bij mij minstens een kwartier voordat ik uit bed kwam maar vandaag was ik klaarwakker, want vandaag gingen we terug naar Hogwarts. Er werd op de deur van mijn kamer geklopt en ik mompelde iets van: “kom maar binnen.” Mijn vader opende de deur en ik toverde een glimlach tevoorschijn. “Je bent al wakker, dat is mooi.” Zei hij terwijl hij naast me op mijn bed neerplofte. “Beetje zin in school?” Vroeg hij. Ik knikte blij. Zijn ogen keken afkeurend mijn kamer rond. “Wel eerst opruimen, hè?” Ik grinnikte, en keek ook even door mijn kamer, hij had wel gelijk: het was een enorme zooi. Ik stond op en liep naar een op de grond liggende stapel kleding toe. Ik pakte wat shirts van de stapel, keek er even naar maar liet ze toen weer op de grond vallen. Zuchtend ging ik ernaast zitten. Mijn kamer was inderdaad een enorme zooi, dit kreeg ik nooit opgeruimd voordat we weggingen. “Laat ik alles maar gewoon in de was gooien…” Mompelde ik tegen mezelf. Mijn vader had mijn kamer alweer verlaten dus kon hij niet zeggen dat ik niet al mijn, op de grond slingerende, kleding klakkeloos in de was mocht gooien.

Toen ik alles in de was had gemieterd, de rest van mijn kamer een beetje had opgeruimd en mijn hutkoffer grotendeels had ingepakt was het al acht uur ´s ochtends, en besloot ik maar eens te gaan ontbijten. Eenmaal beneden zag ik mijn moeder de tafel dekken en mijn broer hing op de bank naar de tv te staren. “Waar is papa?” Vroeg ik. “Z’n spullen inpakken, help je even met de tafel dekken?” Antwoordde mijn moeder. Ik pakte wat borden en bracht ze naar de tafel, even later was deze gedekt. “Haal je vader even, we gaan eten.” Zei mijn moeder. Ik liep naar de kamer van mijn vader. “Eten.” Zei ik nadat ik de deur had opengedaan. Ik hoefde geen reactie te krijgen om te weten dat hij me gehoord had.

Even later zaten we met z’n allen aan tafel, ik pakte een croissantje uit de mand met broodjes en begon hem te smeren. “Hebben jullie je spullen al gepakt?” Vroeg mijn moeder. “Ja ik wel, maar ik durf te wedden dat Jasper de hele dag nog niets anders heeft gedaan dan voor de tv hangen en over ongeveer anderhalf uur moeten we vertrekken.” Antwoordde ik.
“Wat ga jij eigenlijk doen als we weg zijn?” Vroeg mijn vader aan mijn moeder.
“Lily, James, Dolchovov, en ik gaan naar Amerika, remember?” Lachte mijn moeder.
“Oh ja… Wanneer gaan jullie weg?”
“Vanavond, dat heb ik al drie keer gezegd.”
“Sorry, je gaat zo meteen toch nog wel met ons mee naar perron 9 ¾?”
“Tuurlijk lief!”
“Schrijven we dan nog wel?” Vroeg Jasper. Mijn moeder glimlachte naar ons, iets wat ja betekende. “Gaan jullie de laatste spullen inpakken? Dan kunnen we een beetje op tijd bij het perron zijn.” Glimlachte mijn vader. Ik knikte en liep naar mijn kamer. Na ongeveer drie kwartier waren mijn broer en ik beiden klaar met spullen inpakken, tanden poetsen, omkleden, make-up doen en al die dingen. Met de hutkoffer naast me en mijn IPod in mijn hand stond ik voor de voordeur. Het was lekker warm buiten en had daarom mijn jas alweer uitgedaan en op mijn hutkoffer gelegd. We verschijnselden en even later stonden we voor de Hogwarts Express. “Letten jullie goed op jezelf?” Vroeg mijn moeder en ze gaf mij en mijn broer een kus. “Ja, jij ook?” Lachte ik. Ze lachte met me mee en knikte. “Veel plezier in Amerika.” Glimlachte mijn vader. “Jij veel plezier op je werk.” Lachte mijn moeder terug en ze duwde haar lippen even vurig op de zijne. Mijn broer stond nerveus met zijn voet op de grond te tikken en keek om de 2 seconden op zijn horloge. Ik gaf hem een stomp en mompelde: “Stresskip, doe ff wat rustiger!” Hij reageerde niet echt, maar zuchtte wel. Toen mijn ouders zich hadden losgemaakt uit hun zoen gaf mijn moeder ons nog een keer een kus en duwde me toen in de richting van de trein. “Ga nou maar, straks kom je te laat.” “Ik zal je missen mam.” Zei ik, ik wilde weglopen maar draaide me snel om, gaf haar nog een kus en stapte toen, met mijn broer aan mijn linker zijde en mijn vader aan mijn rechter zijde, de trein in.

Mijn broer smeerde hem al gelijk, richting zijn vrienden. Mijn vader zei: “Je red je wel hè?” En liep toen richting de lerarencoupe. Ik ging snel op zoek naar een lege coupe. Niet dat ik geen vrienden had, ik had er niet veel, maar ik had ze wel. Ik wilde gewoon rust. Ik vond een lege coupe, dumpte mijn koffer in een rek en ging toen zitten. Ik keek uit het raam en zocht mijn moeder, even later vond ik haar, opende ik het raampje, stak mijn hand naar buiten, en zwaaide naar haar. Opeens hoorde ik de coupedeur opengaan. Een meisje van ongeveer mijn leeftijd, met bruin haar en blauwe ogen kwam de coupe binnen. Ik kende haar niet maar ze leek me wel aardig. Ze ging op de bank tegenover me zitten. Ik schonk er verder geen aandacht aan, en begon weer te zwaaien naar mijn moeder. De trein kwam in beweging en een paar seconden later waren we een bocht om en was het perron niet meer in zicht. Ik sloot het raampje en begon het meisje tegenover mij eens goed te bekijken.