03/02/2012

Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Het is weer vrijdag! Joepie! Ik ben net terug van de vismarkt. We zijn er iets gaan drinken. Met wij bedoel ik, ik, Sam, El, Xan, Simon, Matt, Lis en Elias. En het was echt gezellig! Op een bepaald moment zijn we naar de kruidtuin gelopen (een klein parktje), in het midden van een grasveld in een kring gaan zitten en spin the bottle gespeeld. De mensen die langs kwamen bekeken ons een beetje vreemd maar dat kon ons niets schelen. Het waren er uiteindelijk toch maar een stuk of vijf. Maar nadat Simon en Lis elkaar moesten kussen en het eindigde met een heuse aflebbering zijn we onmiddellijk gestopt. We zijn dan maar overgegaan op seven minutes in heaven. Dan moest je er ten minste niet op zitten zien. De jongens moesten elk een voorwerp dat bij hen paste in het midden van de kring liggen terwijl wij, de meisjes, weg waren en als we terugkwamen kozen we elke een voorwerp. We waren echter maar met drie meisjes en er waren vijf jongens dus dat kwam niet echt uit. Maar juist op het goede moment kwamen er twee vriendinnen langs. “Hé,” riep Matt. “Dat zijn die twee vanop circus.” En inderdaad toen ik beter keek zag ik het ook. Ik heb hen uitgenodigt om mee te doen. Zo klopte het aantal wel. Bij het zien van de jongens (die, al zeg ik het zelf, er toch wel goed uit zien) deden ze erg graag mee. Ik zorgde er wel voor dat ik voor hen een voorwerp moest kiezen want ik wou niet dat ze mijn Xan van me afnamen. Lis moest als eerste en nam direct de ketting van Simon uit het hoopje. Ze verdwenen in de struiken en toen ik zeven mintuen later eens kwam kijken zag ik Lis tussen de doornstruiken liggen met Simon op haar. Ze hadden gelukkig nog hun kleren aan. “Kom kom,” zei ik. “Jullie zeven minuten zijn om.” “Maar ik wil nog,” pruttelde Lis tegen. “Je ligt tussen de doorns Lis!” “Daar voel ik niets van.” “Kom nou maar gewoon terug mee dan kunnen we verder gaan.” Na een kleine worsteling kreeg ik hen uiteindelijk toch nog mee. El nam het volgende voorwerp vast, een minisleutelhanger van een fototoestel dat van Elias was en ze verdwenen in de struiken. Na twee minuten was ik het wachten echter beu en besloot ik dat ik zelf ook wel al een voorwerp mocht kiezen. Ik viste Xan’s laserlichtje tussen de voorwerpen vandaan en hij volgde me tot tussen de struiken. Ik wierp een blik op El en Elias die gewoon rustig zaten te praten en te lachen. Het was duidelijk dat het niets ging worden tussen hen. El was namelijk meer voor Sam. We liepen wat verder de struiken in en toen we er zeker van waren dat niemand ons zou kunnen zien draaide Xan zich naar me toe. Mijn hart begon hevig te bonken, ik vraag me af of hij het gehoord heeft of niet. Hij boog zich lichtjes naar me toe en bracht zijn vingers onder mijn kin. En toen raakten zijn lippen de mijne. Het gevoel was echt fantastisch. De rest van de zeven minuten hebben we al kussend en liefdesverklaringen afleggend doorgebracht. Ik zweef nu nog altijd ergens in de zevende hemel geloof ik. We gaan wel niets verklappen aan de rest, kwestie van hun weddenschappen een beetje te saboteren. Toen Matt uit de struiken terug kwam was de jongen helemaal van de kaart, ocharme, blijkbaar had het meisje die zijn voorwerp had gekozen stiekeme gevoelens voor hem, maar die waren niet wederzijds. Het meisje had hem echter direct aangevallen met een kus en Matt was daardoor bijna in de vijver beland die zich achter de struiken bevond. De arme jongen wist zich met moeite te bevrijden en het meisje is wenend uit de struiken gelopen omdat Matt niets voor haar voelde. En ik weet dat het grof was maar echt waar, het was hilarisch, en ja ik lag plat van het lachen. El bestudeerde het hele tafereel terwijl ze weer eens op een wortel kauwde, volgens mij gebruikte ze het ook gewoon als een middel om haar lach te kunnen inhouden. Ik ben al benieuwd naar de volgende circusles… En nu ga ik slapen! Slaapwel mijn beste steun en toeverlaat.