Inleiding

Ik moet toegeven dat een verslag als deze schrijven 1 van de moeilijkste dingen is die ik ooit gedaan heb. Maar als de psycholoog zegt dat het waarschijnlijk goed voor me is alles op te schrijven en te laten gaan, nou dan moet ik het ook maar doen. Ookal krijg ik wel de kriebels van die man en zijn 'vreemde' gewoontes. En ja dat meen ik, ik heb niet het idee dat die gesprekken erg werken. Maargoed, wie weet helpt het opschrijven nog wel meer, zo weet ik ook zeker dat ik niks vergeet. Buiten het feit dat ik niet weet hoe te beginnen, weet ik ook niet waar te eindigen. Dat is voor veel mensen lastig, en zeker als je zoiets als dit moet voorwoorden. Maar laat ik maar beginnen bij de basis. Mijn naam is Avelyn, en ik ben 16 jaar. Mijn leven heeft de laatste tijd wat gigantische omwentelingen gemaakt. Ik kreeg onder andere een nieuw vriendje. En na een hoop elende kom ik nu regelmatig bij het politiebureau over mijn ex. Ik heb keuzes gemaakt die ik het liefst niet had gemaakt. Ik wil terug in de tijd kunnen om mezelf uit te joelen dat ik er een punt achter moet zetten, het moet beeïndigen voor het te laat is. Helaas werkt het niet zo en zijn de consequenties alleen maar pijnlijker. Ook heb ik het idee dat het hek al die tijd al van de dam was, en dat ik Kane beter niet had kunnen ontmoeten. Ik ben de laatste dagen gestressed, prikkelbaar, verdrietig en woedend tegelijk. Ook voelt mijn maag alsof iemand er een gigantisch harde stomp in heeft gegeven, en die heeft gelijk ook even mijn hart aan tweeën gescheurd. Ik heb op dit moment geen richting in mijn leven, hoewel ik de laatste tijd de vogels steeds meer hoor fluiten, en de kleuren weer door mijn grijze waas breken. Die waas die lange tijd voor mijn ogen hing en als een soort schild die al het vrolijke bij me weg hield. Maar ik loop nu redelijk vooruit op wat ik eigenlijk wilde vertellen. Zoals ik al zei ben ik niet geweldig in beginnen. Laat ik maar beginnen bij het begin.