They don't know.

Het aantal kilometers voor ons begon met een duizelingwekkende snelheid te minderen en daarmee begon Renesmee steeds enthousiaster te worden. Ze wees me een weggetje dat haast niet te zien was door de struiken. Ik kon nog net op tijd indraaien en al snel hobbelden we over een oneven paadje in het bos.
’We wilden weer in een bos wonen aangezien ons dat aan Forks deed denken,’ legde Renesmee uit.
Ik knikte begrijpend, terwijl ik het kronkelende weggetje probeerde te volgen zonder mijn auto te beschadigen.
’Ik kan niet wachten om hun verbaasde gezichten te zien.’
Ik onderdrukte de impuls om de rem met al mijn macht in te duwen.
’Je bedoelt dat ze niet weten dat ik kom?’ vroeg ik geschokt.
’Nee, ik wilde het een verrassing houden. Alice kan ons toch niet zien aankomen met jouw erbij. En nu heb ik je bespaard van de mogelijk verwelkomingslingers,’ zei Renesmee zelfvoldaan.
’Renesmee ze zullen doodongerust zijn!’ riep ik, te hard. ’Sinds jullie bij mij zijn, zijn jullie afgeschermd geweest van Alice’ gave!’
‘Dan weten ze dat we bij jouw zijn, hé spijtig nu is de verrassing eraf.’ Haar gezicht vertrok en het leek haast of ze een pruillip ging opzetten.
’En wat als ze denken dat jullie iets ergs is overkomen?’ vroeg ik nog steeds ongerust.
’Wat kan ons nu overkomen in Jacksonville? We gingen gewoon Renée opzoeken,’ antwoordde ze schouderophalend.
Ik wist niet wie Renée was, maar dat kon me op dat moment niet schelen. Ik zat vooral in met de Cullens die waarschijnlijk doodsangsten uitzaten zonder nieuws van hun geliefden. Maar vooral piekerde ik over Jasper’s reactie die zou komen. De onderzekerheid over zijn gevoelens ten opzichte van mij knaagde aan me. Het ene moment leek hij me niet te kunnen uitstaan, het andere moment leek het alsof we goed op weg waren om vrienden te worden. En dan was er nog Renesmees herinnering. Jasper’s kwetsbare moment, veroorzaakt door mijn afwezigheid. Misschien voelde hij zich schuldig?
’We zijn er!’ riep Renesmee enthousiast. Ik hoorde de deur al dichtslaan eer ik de motor goed en wel had afgezet. Met een dubbel gevoel volgde ik haar naar binnen. Het was doodstil. Het enige hoorbare geluid kwam van Renesmees onregelmatige hartslag.