What must I do? ~6~

Na nog wat melig gedoe is het ondertussen al 3 uur. “Jongens ik word toch langzaam moe hiero” zeg ik gapend. “Kom op oude oma, je gaat nu toch nog niet slapen zeg” zegt Evie. “Ja oma, slapen is voor watjes” zegt Veerle er nog achteraan. “Haha dit word je nieuwe bijnaam; oma” zegt Evie. Veerle komt niet meer bij van het lachen. “Haha heel grappig” zeg ik droog. “Maar ik zit nog steeds met mijn vader-probleem” zeg ik nu weer serieus. “Owja” zegt Veerle die nu weer recht is gaan zitten. “Misschien moet je eens met zo’n vertrouwenspersoon op school gaan praten” zegt Evie. “Maar als die dan met mijn ouders willen praten? Ik wil echt niet dat ze naar mijn huis komen. Mijn vader vermoord me als hij erachter komt dat ik het aan iemand verteld heb” zeg ik. “Evie heeft gelijk, je kunt het beste met zo’n vertrouwenspersoon gaan praten. Die hebben er meer verstand van dan ons” zegt Veerle. “Ja ik weet het, maar ik durf gewoon niet, ik ben bang dat ze naar mijn huis komen en dat mijn vader er dan achter komt dat ik het verteld heb. Of dat ze hem, of mij, uit huis halen. Ik zie het toch een beetje als verraad, want hij is en blijft toch mijn vader” zeg ik. “Ja dat snappen wij ook wel, en het is ook heel moeilijk, maar toch is het beter om het aan een vertrouwenspersoon te vertellen. Zij hebben er meer vertand van” zegt Evie. “Ja Lotte, ik weet dat het moeilijk is maar we willen gewoon het beste voor je, we kunnen het niet aanzien dat jij zomaar geslagen word. Je moet hier gewoon iets aan doen, dat zei je zelf toch ook al” zegt Veerle. “Ja dat heb ik inderdaad gezegd”. “Ja. En de enigst manier is om het toch aan iemand te vertellen” zegt Veerle. “Oke oke, ik ga wel” zeg ik zuchtend. Veerle en Evie glimlachen.