1.

‘Fuut…Fuuut..Fuuuuut..Fuut’ ik fluit het vier-tonige wijsje en de spotgaaien nemen het gelijk van me over.
‘Fuut…Fuuut..Fuuuuut..Fuut’ Ik hoor het overal om me heen. Ik draai me om en kijk naar de dichtstbijzijnde boom. Als ik goed kijk zie ik er behalve spotgaaien bovenop de boom zeker 3 tussen de bladeren zitten. Wat zijn het toch een mooie beesten. Ze zien er niet alleen schitterend uit met hun grijze veren en gele ogen, maar kunnen ook nog zo mooi fluiten en nemen alle wijsjes van je over. Langzaam zie ik alle werknemers, die zijn gewaarschuwd dat het tijd is door mijn melodietje, naar de uitgang lopen.
‘Succes morgen Rue’ roept een van de werknemers.
Niemand heeft zin in morgen. Het liefst zou iedereen thuis blijven, maar het is verplicht. Als je niet naar de boete gaat en ze komen erachter word je aan de schandpaal op het plein gezet en als je geluk hebt, kom je er met 50 zweepslagen vanaf. Mijn moeder heeft me is verteld dat er iemand niet op kwam dagen en zijn naam toen getrokken werd. Hij was gelijk toen hij zijn naam in de pot had gestopt naar huis gegaan, omdat hij hoofdpijn had. Toen zijn naam werd getrokken en hij kwam niet naar voren was het echt een hel. Ze zijn naar zijn huis gegaan en hebben hem hardhandig aangepakt. Hij is samen met zijn moeder en broertje op het plein gezet, aan de schandpaal, en ze kregen allemaal 100 zweepslagen, waarna zijn moeder werd vermoord. Zijn broertje is toen bij een ander gezin ondergebracht maar ze werden gedwongen hem aan te nemen en hebben hem zo slecht behandeld dat hij tijdens de spelen is overleden. Niemand miste hem want zijn broer is bij de spelen omgekomen. Toen ik dit verhaal hoorde haatte ik het capitool nog meer. Je vermoord toch niet zomaar onschuldige mensen!
Meer tijd heb ik niet om er over na te denken doordat ik geroepen word door een stem met een mooie melodie. ‘RUE, RUE!’
Ik herken de stem gelijk.
‘Ja mam, ik kom al’ roep ik terug.