'15

"Waar heb je het over?" kuch ik ongemakkelijk, plots zoekend naar een uitweg. "Je weet het, Ik weet dat je het weet." zegt hij, nu sneller. Een muur, dan ik, dan hij. Geen weg naar buiten, maar iets in mij lijkt het niet erg te vinden.
"Dus je weet het? je weet hoe ik vreselijk verliefd op je ben. Hoe dat al maanden aansleept. Als mijn zusje je niet had herkent waren we nog steeds op base Zero. Ik ben eerlijk gezegd gewoon blij dat ik nu een stap verder ben." Hij glimlacht, iets smelt in me. Alsof er ijs in mezelf zat, en het nu smelt tot een vloeistof die me uiteindelijk zou verstikken.
"Natuurlijk ben je bezet, dat respecteer ik wel." Hij haalt zijn schouders op een schuift wat knopjes heen en weer, typt op het toetsenbord opzoek naar een nummer en al snel volgt het volgende liefdeslied.
Mijn gsm gaat plots oorverdovend luid af, zo lijkt het na de stilte van net. Ik steek mijn vinger op naar Zayn, als teken dat hij een momentje moet wachten. Beppe.
"Beps!" grijns ik als ik me tegen de muur laat vallen, buiten de studio. Ik ben blij zijn stem nu te horen, die me terug sleept naar de realiteit. Mijn buikgevoel lijkt me naar hem toe te sleuren, te schreeuwen dat'k eerlijk moet zijn. "Schat, voor je iets kan zeggen, moet ik iets kwijt." Het blijft even stil aan de andere kant, maar dan hoor ik zijn zachte hum-geluidje dat op een instemming slaat.
"Goed." zucht ik. "Ik heb een andere jongen leren kennen."
Ik voel aan mijn gespannen spieren hoe heftig dit klinkt, alsof dit iets definitief is.
"We hebben niets gedaan, als je dat denkt. We hebben alleen gepraat en samen ijs gegeten. We hebben samen die armband voor je gekocht. Hij weet hoe het zit tussen jouw en mij." praat ik snel verder, voor hij zijn Zuiderse temperament kon laten opvliegen.
"De laatste tijd zit hij gewoon een beetje in mijn hoofd en ik kan het niet laten om rondom hem te flaneren. Gewoon om even dicht bij hem te zijn, maar ik voel me ook zo rond jouw. Ik zit gewoon een beetje met een dilemma." geef ik toe. Hij vraagt me of ik een break wil. Hij zegt niet dat hij er een wilt, want ik weet dat hij dat niet wilt. Hij wil me voor hem, altijd. Dat is wat hij me al anderhalf jaar zegt.
"Beps, ik wil geen break. Ik wil bij jouw zijn." zeg ik oprecht, maar vooral omdat ik niemand kan kwetsen. Zayn's stem vult de hallen, wanneer Beppe weer begint te praten.
Dit is vrijwel het moment dat ik breek. Hun twee stemme, op het zelfde moment, in de zelfde omgeving. Hun gezichten flitsen voor me door en ik voel hoe een krop in mijn keel groeit.
"Ik moet gaan, Lieverd." lieg ik en ik toets hem weg. Ik moet beslissingen maken, maar hoe kan ik dat als ik Zayn amper ken?