Part 5

- Hij zei dat hij een verrassing voor je had, maar het is wel raar dat hij der nog altijd niet staat. Bel zijn ouders ? Verklapte hij.
- Zal ik doen, bedankt.
En ik hing op. Was het niet te aandringend om zo overal te bellen ? Nou ja, wachten dan maar.
De oude dame schudde met haar hoofd. Wat moest ik nu ? Hier nog een uur wachten ? Of papa bellen ? En toch besloot ik James' moeder te bellen. De beltoon duurde ook weer zo lang, dat ik dacht dat er weer niemand ging opnemen. En op het laatste moment...
- Hoi lieverd... Zei een huilende vrouw aan de andere kant van de telefoon.
- Alexia, alles goed ? Vroeg ik heel ongerust.
- Kom lieverd, kom maar naar huis. Zei ze, en ze hing huilend op.
Ik snapte er niets van. Waarom nam zijn moeder huilend de telefoon op ? Zou er iets ergs gebeurd zijn ? Zelf werd ik nog ongeruster, en ik voelde mijn hart onder mijn borst kloppen. Moet ik nu alleen naar James' thuis gaan, zonder hem ? Wat had iedereen vandaag ?
- Wat zei ze ? Vroeg de vrouw der duiven.
De oude dame keek ongerust. Zou ik het haar zeggen ? Ja, natuurlijk.
- Zijn moeder nam huilend de telefoon op, ik moet gaan, bedankt voor alles. En hopelijk tot binnenkort !
- Dag lieve meid, veel moed !
- Dank u. Antwoordde ik.
Heel de weg zat ik na te denken, het moest vast heel erg zijn geweest. Zou het met de familie te maken hebben ? Of is hun kat gestorven ? Wat het ook was, binnen een paar minuten zou ik het te weten komen.