Part 2

Wanneer we op de grote baan dicht bij het station kwamen, was er een lange file. Waarschijnlijk een auto-ongeluk. Ik moest er binnen een paar minuten zijn ! Straks wacht hij nog op me, en dan lijk ik wel een diva. Dat was echt niet wat ik nu nodig had. Geen tijd hiervoor ! Er reed een ambulance, en een politiewagen door. Het klinkt egoïstisch maar ik wou niet dat zijn familie fout over me zou denken. Hij is zo belangrijk voor me.
- Ik ga wel te voet, ik kan niet meer wachten. Zei ik.
- Oké, amuseer je, en wees voorzichtig ! Antwoordde hij.
Ik gaf papa en kus en stapte uit.
- Doe ik, doei.
En weg was ik. Langs het ongeluk gaan is geen goed idee, ik loop wel om. Ik had echt geen zin om de ramp-toerist uit te hangen. Van ver kon ik het grote gebouw al zien. Daar staat hij waarschijnlijk al, tussen al die mensen. Ik voelde me al veel beter. Hij deed me beter voelen.

Toen ik bij het station aankwam, was hij nergens te zien. De klok toonde 10.05 aan, en ik moest er om 9.50 al staan. Misschien is hij al weg ? Ik voelde me rot, dom en achtergelaten. Wat gaan ze nu wel niet denken, iets later komen als een diva was niet op mijn planning.
Ik checkte of ik een bericht had. ' 1 Nieuw bericht ' stond er. Van James ! Ik wist niet of het een goed of een slecht nieuws zou zijn. Ergens was ik een beetje bang dat er zou staan da het uit is. Wie weet. Toen ik het las, voelde ik dat ik bloosde. ' I LOVE YOU ' stond er in. Een lange glimlach verscheen op mijn gezicht.