OO3 || Zara Miller

Nog steeds had ik mijn blik op alles buiten gericht, maar mijn gedachten niet. Die stem was overduidelijk niet van een meisje. Langzaam sloot ik het raam en nam meteen de persoon in me op. Ravenzwart haar dat perfect in vorm zat. Zijn chocolade bruine ogen en zijn volle lippen, wauw. Hoe kon ik zo stom zijn om te denken dat het een meisje was? Mijn vader had het over een band, vraag me niet waarom ik dacht dat het iemand ging zijn van mijn geslacht. Misschien was dat wel beter geweest, hoe moest ik tijd gaan rondbrengen met een wildvreemde jongen? "Ik ben Zayn.." mompelde hij nonchalant en keek me aan alsof ik één of ander stuk grof vuil was. Ik ging hem niet mogen, dat was me al wel duidelijk. "Ik zie dat jullie elkaar al ontmoet hebben?" was de oververmoeide stem van mijn vader, waarschijnlijk omdat hij hard gewerkt had. Ik knikte ongemakkelijk en keek naar Zayn die ook knikte. Er brak een grote stilte aan, en om eerlijk te zijn wist ik niet wat ik moest zeggen. "Succes" glimlachte ik zacht in het oor van mijn vader en verliet de kamer. Ik ging nu niet alle moeite en kosten op hem schuiven, maar hij mocht de eerste stap zetten. Ik hoorde mijn vader langzaam aan een gesprek starten met zo gezegd dus Zayn terwijl ik een appel van de fruitschaal nam. Hij was waarschijnlijk zo'n beroemdheid die zichzelf te goed vond voor iedereen, en omdat hij rijk en een mooie stem had was hij alles. Bij deze gedachten draaide ik overdreven met mijn ogen en nam een hap van mijn appel. "Zara, laat je het magazijn wel zien" glimlachte mijn vader trots terwijl Zayn naast me kwam staan. "Met alle plezier" mompelde ik zacht, toch verstaanbaar voor hun want ik kreeg een waarschuwende blik van mijn vader toegeworpen. "Dit hier is dus het magazijn wat ik nu dus moet opruimen", ik nam één van de opgestapelde kisten en verplaatste het naar buiten. Verbijsterd keek ik hoe Zayn weer weg liep naar de keuken. "Wat hulp zou handig zijn" schreeuwde ik hem na waardoor hij zich zuchtend omdraaide. Ik besloot hem niet te bedanken ook al had ik er geen reden voor. "Die zijn zwaar die kan je niet tillen.." deelde ik hem mee maar hij vond toch dat hij die kist moest optillen. "Help eens", hij wees naar de kist terwijl ik klaar ging staan om hem op te tillen.

"Heerlijk" complimenteerde Zayn mijn vader die nog een hap nam van mijn vader's lasagne. Ja, ik schepte er niet graag over op maar mijn vader was een goede kok. "Bedankt" glimlachte mijn vader en nam mijn lege bord die hij vervolgens op het aanrecht plaatste. "Zara zou jij willen afwassen?" vroeg hij me terwijl hij Zayn's bord boven op mijn bord zette. "Natuurlijk, en Zayn helpt graag niet?", ik nam een grote bak en liet het volstromen met warm water. Mijn vader liep de keuken uit om nog wat klusjes te doen waardoor Zayn en ik alleen bleven. Zonder pardon verliet hij ook de keuken, de trap op. "Waar ga je heen?" gilde ik hem na, en gooide de spons in het warme water. "Spullen uitpakken.." schreeuwde hij meer mompelend terug. "Great.." zuchtte ik terwijl ik één van de borden begon af te wassen. Na het afwassen ging ik heerlijk mijn bed opzoeken, want morgen moest ik er weer vroeg uit..