Sixty-two.

Later wordt ik opnieuw wakker. Dit keer zonder hoofdpijn. Ik voel me al veel beter. Ik open mijn ogen en zie dat Harry en Abby beide naast me zitten, alleen wel in slaap zijn gevallen. Hun wangen zijn bedekt met tranen. Ik probeer recht op te gaan zitten om ze wakker te maken, maar het wil niet. Lichtelijk in paniek probeer ik het nog eens. Fuck. Het wil echt niet. De paniek neemt toe. Hoe kan dit? Ik probeer nog een keer rechtop te gaan zitten. Weer mislukt mijn poging. “Harry!” piep ik. Hij reageert niet. Er loopt een beetje kwijl uit zijn mondhoek. Als ik niet zo in paniek was, en als ik me goed kon bewegen, zou ik een foto van hem hebben gemaakt, zo schattig! “Harry!” zeg ik nu iets harder. Nog steeds is mijn stem slecht. Ik probeer nog een laastse poging om te gaan zitten. Mijn linkerarm werkt mee, maar het lijkt wel alsof ik mijn rechterarm niet meer kan bewegen. Na heel wat gestuntel en gehijg zit ik eindelijk rechtop. Ik laat mijn hoofd achterover hangen om even bij te komen. Wat is er met me aan de hand? Als ik uitgehijgd ben strek ik mijn linkerarm uit om Harry wakker te maken. Hij zit net te ver. “Fuck...” mompel ik zachtjes terwijl er tranen achter mijn ogen opspelen. “Harry!” probeer ik er zo hard mogelijk uit te krijgen. Zijn ogen gaan langzaam open en hij kijkt verward om zich heen. Zodra zijn blik de mijne kruist komt hij gelijk op me af om me in een omhelzing te trekken. “Shh, I’m here.” sust hij me. “What’s happening to me, hazz?” snik ik. Hij zucht en veegt de tranen weg van mijn wangen. Ik kijk hem vragend aan. “Please, tell me!” vraag ik wanhopig. “Your brains are affected by those pills... You’re paralyzed at your right arm and leg.” vertelt hij met een droevige blik. Geschrokken kijk ik hem aan. “P-paralyzed?” vraag ik ongelovig, terwijl ik mijn arm en been probeer te bewegen. Het lukt niet. In paniek begin ik wild om me heen te slaan en schoppen, naar mijn gevoel tenminste. In de werkelijkheid bewegen mijn arm en been niet eens. “This can’t be true...” snik ik zacht. Harry pakt me steviger vast. “Together we’ll make it through this, I promise.” zegt hij voor hij zijn lippen voorzichtig op de mijne plant.