``8``

‘we kunnen haar niet mee nemen’ ik besef me dat ik in slaap was gevallen. ‘ze heeft geen huis, en vader heeft haar gebeld’ een zucht. ‘zins wanneer luister je naar vader?’ voor het gesprek tussen de broer kan uitlopen doe ik mijn ogen open. ‘jullie komen echt niet zo snel van me af’ brom ik. Ze zijn gelijk stil. Ik kom overeind van de achterbank en rek me uit. ‘hoever nog?’ Sam draait zich naar me om. ‘nog een uur en dan gaan we overnachten’ ik knik en ga wat onderuit gezakt zitten. Mijn benen leg ik op de leuning van de bank voor me. Dean gooit me een dodelijke blik maar ik ontwijk hem. Sam ’s ogen zakken dicht en ik bekijk hem even. ‘hij is jonger?’ vraag ik. Dean knikt. ‘wat deden jullie bij mij thuis?’ Dean antwoordt niet. Ik zet mijn benen op de grond en buig naar voor. Ik hang tegen de bank en kijk naar Dean. Zijn ogen zijn op de weg gefixeerd. Een zucht ontsnapt mijn lippen. Ook ik kijk nu naar de weg voor ons. Het is al donker geworden en ik onderdruk een gaap. Als ik weer naar voor kijk schrik ik me rot. Ik geef een harde gil en hou mijn handen voor mijn gezicht. De auto remt snel af en Sam schrikt wakker. ‘Wat is er?’ 2 paar handen pakken mijn eigen armen vast. Mijn handen trillen onophoudelijk. ‘zag je haar niet?’ ik ruk me los en stap uit de auto. De weg is helemaal leeg. Waar is ze? Ik weet zeker dat ik haar heb gezien. Een meisje met zwart haar en een rode jurk. ‘Alexandra, wat is er?’ ik slik en wrijf over mijn gezicht. Zou ik het gedroomd hebben? Ik draai me om en staar in een paar donker bruine ogen. ‘je kunt me zien?’ ze legt een ijskoude hand op mijn rechterschouder. Ik wil niet dat ze me aanraakt. Ze blijft me aan kijken. Ik zak door mijn rechterbeen. ‘blijf van me af’ stamel ik. Ze buigt naar me toe en laat een rij puntige tanden zien. ‘ik ga je laten zien wat je jou familie met mij heeft gedaan’ sist ze. Ik bijt mijn kaken hard op elkaar om het niet uit te gillen. Dan klinkt er een schot. De hand verdwijnt en ik val op de grond. ‘Alexandra’ ik wordt overeind getrokken en in de auto gezet. Iemand komt bij me zitten en dan bewegen we weer. ‘Dean, wat was dat?’ de stem klinkt geschrokken. ‘Sam…’ ik weet niet hoe ik dit moet zeggen. ‘ik ben bang’ hij legt zijn arm om me heen en drukt me tegen zich aan. ‘rustig maar, je bent veilig’