Foto bij 10.

Vanaf nu is het niet meer Engels gesproken - want dat vond ik eigenlijk toch niet zo prettig schrijven. In tegenstelling tot het vorige stukje ben ik met deze wel weer een beetje tevreden. :Y)

      Bezweet en voldaan leverde ik na een uur mijn stick en naar zweet stinkende hesje weer in bij de docent. Het was een aardige man, en hij had me, hoewel ik thuis ook op hockey zat, ook meteen iets bijgeleerd.       'Bedankt voor de les!'
      'Asjeblieft... Pip, was het toch?' Hij krabte even achter zijn oor en ging verder toen ik knikte. 'Je deed het heel goed! Jammer dat je niet eerder bent gekomen, want je had een goede kans gemaakt op een plekje in het eerste team.' Hij zuchtte verontschuldigend en begon alle ballen in een tas te gooien. Ik was in zo'n goed humeur dat ik besloot hem te helpen. Het uurtje hockeyen had me opgefrist, het was precies wat ik nodig had na een vermoeiende schooldag, en ik wist ineens weer waarom ik het zo leuk vond. Het was een hele uitdaging geweest om op gras te spelen, in plaats van kunstgras. Ik hield van uitdagingen.
      'Ja, ik had dat ook heel leuk gevonden... nou ja, balen.' Ik gooide de laatste bal in de tas en begon met het oprapen van de berg sticks. Ik had het heerlijk gevonden om in dat team te zitten. Begrijp me niet verkeerd, twee keer per week trainen is ook al best leuk, maar het allerleukste van hockey vond ik toch de wedstrijden en het beter worden. Hoewel ik het nog wel lastig vond om op gras te hockeyen, was de rest van de groep wel een beetje onder mijn niveau. Daardoor zou ik minder vooruitgang kunnen boeken dan wanneer ik in een team zat dat meer mijn niveau was. Ik drukte de stapel hockeysticks in de armen van de leraar. Het was vreemd, maar ik had helemaal geen zin om te douchen en ik begon zo langzamerhand te vermoeden dat ik daarom tijd aan het rekken was. Gek hoe je soms dingen kunt doen zonder dat je dat zelf in de gaten hebt – hoe kan je nou iets voor jezelf verbergen? Dat is net zoiets als je achter jezelf verstoppen – en dat kan helemaal niet. Tenzij je heel veel make-up opsmeert, natuurlijk, of een raar pakje aantrekt, maar volgens mij telt dat niet.
      Alles was inmiddels opgeruimd, en dus besloot ik toch maar het veld af te lopen. 'Bedankt voor de hulp, hè!' werd me nog nageroepen, en ik stak mijn hand op als een soort van antwoord. Het was zo rustig dat het leek alsof de school verlaten was, maar waarschijnlijk had iedereen zich binnen verscholen, omdat het de lucht er wel heel dreigend uitzag. De regen was het afgelopen uur even verslapt, maar het leek alsof de druppels nu weer steeds groter werden. Ik begon te rennen, alsof ik op de hielen werd gezeten door de donkere lucht, en bereikte het gebouw voordat het onweer losbarstte.
      Binnen, in de hal voor de ingang, was nog steeds niemand te bekennen. Ik besloot maar gewoon meteen door te lopen naar onze kamer, ik had het inmiddels zo koud dat die douche ineens een stuk aanlokkelijker leek. In de meisjesvleugel was het gezellig druk. Groepjes meisjes zwermden over de gang en gingen bij elkaar op bezoek. De deur naar onze kamer stond wijd open. Hannah zat op haar bed, met gesloten ogen, terwijl haar haren ingevlochten werden door Jasmin. Sarah was, aan het gestommel te horen, in de badkamer.
      'Hallo!' Ik keek de kamer rond, op zoek naar mijn favoriete trainingsbroek, die ik ergens in een hoekje had neergegooid. Eigenlijk had ik wel een beetje meedelijden met mijn kamergenootjes, want ik was een waar talent als het op troep maken aankwam.
      Jasmin keek verstrooid op, alsof ze me nu pas opmerkte, terwijl ik toch al zeker een halve minuut in de kamer had doorgebracht. 'Hé! Jij hebt volgens mij wel lekker getraind, of niet?'
      'Ja, wel redelijk...' Nog steeds opzoek naar mijn trainingsbroek dwaalde ik door de kamer. Er kwam inmiddels een hoop lawaai uit de badkamer, maar waarschijnlijk kon Sarah de situatie wel aan – of had ze soms iemand meegenomen?
      'Zoek je deze?' Hannah dook naar beneden en viste een grijs hoopje stof onder haar bed vandaan. Dankbaar nam ik het aan; ik besloot er niet eens meer overna te denken hoe de broek daar terechtgekomen was.
      De badkamerdeur zwaaide open en Sarah stormde de kamer in. 'Hé, Pip!' Ze zei het zo opgewonden dat ze bijna gilde. Ik haalde snel nog een shirtje en een BH uit de kledingkast en stormde de badkamer in. 'Oh my God, je wil niet weten wat er –'
      'Straks, ik ga nu douchen.' Met een klap gooide ik de badkamerdeur achter me dicht.

Reageer (2)

  • Stage

    he, Clyde got the hint xD

    1 decennium geleden
  • Maeror

    Snel verder! (flower)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen