|| O14
||Hogwarts
||Winter||
Stom, stom, stom! Ik kon mezelf wel wat aandoen. Hoe haalde ik het in mijn hoofd me zo mee te laten slepen door deze jongen. Waarom had ik in hemelsnaam gehoopt dat hij zijn lippen tegen die van mij zou drukken. Misschien omdat nog nooit iemand dat bij mij gedaan had. Misschien wilde ik gewoon weten hoe het was om zo aangeraakt te worden. Maar dat waren dingen die ik helemaal niet mocht voelen! Dat waren emoties die in een kluis behoorden te zitten, in de donkerste hoekjes van mijn bewustzijn. Kijk maar weer wat er van kwam als ik me even mee liet slepen, even mijn emoties de vrije loop gaf. Dan werden ze gekwetst en de grond in getrapt door een jongen als Malfoy. De manier waarop hij achteruit was gestapt had genoeg gezegd. Hij was gewoon een jongen die met iets anders dacht als met zijn hersens, en toen plots besefte wie hij wilde kussen. Dat vreselijke kind van een Aurora. Nee dat wilde hij natuurlijk niet. Zijn reputatie kon zoiets nooit verwerken.
Woedend keek ik hem aan, hopend dat mijn gekwetste ziel haar gevoelens niet projecteerde in mijn ogen. Hij leek plotseling iets te beseffen en wilde iets tegen me zeggen, maar ik was hem voor. 'Ik weiger daarheen te gaan. Mij mankeert niets. Op het vlak van mijn gezondheid niet in ieder geval. Op andere vlakken volgens jou blijkbaar wel.' Die laatste zin had ik niet hardop willen uitspreken maar het was toch gebeurd. Ik zat er niet echt mee, dan wist hij tenminste dat ik me niet liet beledigen. Hij negeerde mijn laatste zin compleet en ik zag de lichtjes in zijn ogen doven. Het was zowel een teken van ongenoegen als een aanduiding dat hij weer boos werd. 'Je moet je laten onderzoeken! Je voelt echt niet goed.' Sprak hij stijfjes. Weer voelde ik me beledigd, hij zag het nu blijkbaar wel aan me en hij stak verontschuldigend zijn hand op. 'Zo bedoelde ik het niet, ik bedoel je temperatuur, verder voel je heel aangenaam.' Met elk woord leek hij me bozer te maken. Al bedoelde hij het niet zo, hij beledigde me constant. Aangenaam was zo'n vreselijk woord dat ik een boze blos naar mijn wangen voelde stijgen. 'Vergeet het maar! Ik ga naar de les.' Ik rukte verwoed aan mijn pols. Hoe boos ik ook was, ik mocht absoluut mijn gehele spierkracht niet gebruiken. Dan zou hij direct weten dat ik geen normaal meisje was. Maar o wat wilde ik het graag op dit moment, gewoon om bij hem weg te kunnen, en om Poppy haar onderzoek te vermeiden. De vrouw zou zich waarschijnlijk dood schrikken van mijn temperatuur.
Hij bleef op me neer kijken terwijl hij weer begon te lopen, mij achter zich aan trekkend. 'Laat me los!' Probeerde ik nog een keer hopeloos, mijn pols begon gevoelloos te worden en ik dacht niet dat zijn hand nog zo goed zou functioneren. De kou zou hem langzaamaan verdoven.
'Heeft u misschien hulp nodig, madam.' Een heldere stem met een lonkende ondertoon klonk enkele meters achter ons. We draaiden ons beiden tegelijk om naar de nieuwkomer en ik voelde Draco zijn greep even verslappen. Meteen gaf ik een ruk en ik was bevrijd. Zonder te twijfelen kwam ik in beweging en ik liep naar de jongen die zich in het gesprek gemengd had. 'Nee geen hulp, maar als u me wil vergezellen naar mijn les zou ik dat zeer op prijs tellen.' Zei ik op een eisende manier. Als ik iemand bij me had haalde Malfoy het hopelijk wel uit zijn hoofd me weer lastig te vallen. Maar ik was nog niet halverwege de gang terug of Malfoy liep al weer naast me. Hij pakte me niet weer vast maar richtte zich op de jongen. 'Luister, ze moet naar de ziekenzaal. Haar temperatuur is zorgwekkend.' Snauwde hij tegen de jongen. Ik keek eens naar de nieuwkomer op, plotseling nieuwsgierig naar wie hij eigenlijk was, maar ik had hem hier nog nooit gezien.
Het was een aardig lange jongen met brede spieren en helblauwe ogen. Ik wist zeker dat als ik hem eerder gezien had, ik dat zeker wel had onthouden. Zijn blik stond op het moment spottend, terwijl hij naar Draco keek. 'Ik heb het idee dat ze daar zelf anders over denkt.' Zei hij terwijl hij zijn blik op mij richtte. Zijn uitdrukking werd vriendelijker terwijl hij me opnam en een glimlach speelde rond zijn lippen. 'Is het niet?' Ik knikte meteen. 'Dat klopt. Ik wil naar mijn les. Dus als jullie me willen verontschuldigen.' Ik begon weg te lopen, hen beide negerend. Malfoy zou nu vast niet meer naar me toe komen, dat hoopte ik in ieder geval, en die andere had ik dus ook niet meer nodig.
En het was ook inderdaad niet Malfoy die zich bij me voegde. Het was de nieuweling die naast me kwam lopen en zich niets aantrok van de blikken die ons ondertussen weer toegeworpen werden. 'Sorry dat ik me er mee bemoeide.' Zei hij verontschuldigend en met een zijlingse blik op mij. Ik keek even naar hem op en voelde me een tikkeltje opgelaten. Hij wist blijkbaar niet naast wie hij liep want het kon niet zo zijn dat er na vijf jaar twee jongens besloten dat ik gezelschap nodig had. 'Jij bent nieuw hier.' Concludeerde ik dan ook, geen antwoord gevend op zijn vraag. Als ik kortaf deed zou ik hem misschien snel genoeg afschudden. Maar hij trok zich er niets van aan en stak zijn hand naar me uit. 'Ja ik ben nieuw. Mijn naam is Nathan.' En zijn blauwe ogen keken me verwachtingsvol aan.
Woedend keek ik hem aan, hopend dat mijn gekwetste ziel haar gevoelens niet projecteerde in mijn ogen. Hij leek plotseling iets te beseffen en wilde iets tegen me zeggen, maar ik was hem voor. 'Ik weiger daarheen te gaan. Mij mankeert niets. Op het vlak van mijn gezondheid niet in ieder geval. Op andere vlakken volgens jou blijkbaar wel.' Die laatste zin had ik niet hardop willen uitspreken maar het was toch gebeurd. Ik zat er niet echt mee, dan wist hij tenminste dat ik me niet liet beledigen. Hij negeerde mijn laatste zin compleet en ik zag de lichtjes in zijn ogen doven. Het was zowel een teken van ongenoegen als een aanduiding dat hij weer boos werd. 'Je moet je laten onderzoeken! Je voelt echt niet goed.' Sprak hij stijfjes. Weer voelde ik me beledigd, hij zag het nu blijkbaar wel aan me en hij stak verontschuldigend zijn hand op. 'Zo bedoelde ik het niet, ik bedoel je temperatuur, verder voel je heel aangenaam.' Met elk woord leek hij me bozer te maken. Al bedoelde hij het niet zo, hij beledigde me constant. Aangenaam was zo'n vreselijk woord dat ik een boze blos naar mijn wangen voelde stijgen. 'Vergeet het maar! Ik ga naar de les.' Ik rukte verwoed aan mijn pols. Hoe boos ik ook was, ik mocht absoluut mijn gehele spierkracht niet gebruiken. Dan zou hij direct weten dat ik geen normaal meisje was. Maar o wat wilde ik het graag op dit moment, gewoon om bij hem weg te kunnen, en om Poppy haar onderzoek te vermeiden. De vrouw zou zich waarschijnlijk dood schrikken van mijn temperatuur.
Hij bleef op me neer kijken terwijl hij weer begon te lopen, mij achter zich aan trekkend. 'Laat me los!' Probeerde ik nog een keer hopeloos, mijn pols begon gevoelloos te worden en ik dacht niet dat zijn hand nog zo goed zou functioneren. De kou zou hem langzaamaan verdoven.
'Heeft u misschien hulp nodig, madam.' Een heldere stem met een lonkende ondertoon klonk enkele meters achter ons. We draaiden ons beiden tegelijk om naar de nieuwkomer en ik voelde Draco zijn greep even verslappen. Meteen gaf ik een ruk en ik was bevrijd. Zonder te twijfelen kwam ik in beweging en ik liep naar de jongen die zich in het gesprek gemengd had. 'Nee geen hulp, maar als u me wil vergezellen naar mijn les zou ik dat zeer op prijs tellen.' Zei ik op een eisende manier. Als ik iemand bij me had haalde Malfoy het hopelijk wel uit zijn hoofd me weer lastig te vallen. Maar ik was nog niet halverwege de gang terug of Malfoy liep al weer naast me. Hij pakte me niet weer vast maar richtte zich op de jongen. 'Luister, ze moet naar de ziekenzaal. Haar temperatuur is zorgwekkend.' Snauwde hij tegen de jongen. Ik keek eens naar de nieuwkomer op, plotseling nieuwsgierig naar wie hij eigenlijk was, maar ik had hem hier nog nooit gezien.
Het was een aardig lange jongen met brede spieren en helblauwe ogen. Ik wist zeker dat als ik hem eerder gezien had, ik dat zeker wel had onthouden. Zijn blik stond op het moment spottend, terwijl hij naar Draco keek. 'Ik heb het idee dat ze daar zelf anders over denkt.' Zei hij terwijl hij zijn blik op mij richtte. Zijn uitdrukking werd vriendelijker terwijl hij me opnam en een glimlach speelde rond zijn lippen. 'Is het niet?' Ik knikte meteen. 'Dat klopt. Ik wil naar mijn les. Dus als jullie me willen verontschuldigen.' Ik begon weg te lopen, hen beide negerend. Malfoy zou nu vast niet meer naar me toe komen, dat hoopte ik in ieder geval, en die andere had ik dus ook niet meer nodig.
En het was ook inderdaad niet Malfoy die zich bij me voegde. Het was de nieuweling die naast me kwam lopen en zich niets aantrok van de blikken die ons ondertussen weer toegeworpen werden. 'Sorry dat ik me er mee bemoeide.' Zei hij verontschuldigend en met een zijlingse blik op mij. Ik keek even naar hem op en voelde me een tikkeltje opgelaten. Hij wist blijkbaar niet naast wie hij liep want het kon niet zo zijn dat er na vijf jaar twee jongens besloten dat ik gezelschap nodig had. 'Jij bent nieuw hier.' Concludeerde ik dan ook, geen antwoord gevend op zijn vraag. Als ik kortaf deed zou ik hem misschien snel genoeg afschudden. Maar hij trok zich er niets van aan en stak zijn hand naar me uit. 'Ja ik ben nieuw. Mijn naam is Nathan.' En zijn blauwe ogen keken me verwachtingsvol aan.
Reageer (13)
Ik vind dat je je verhaal goed opbouwt! Dat maakt het echt aangenaam om te lezen. Je merkt echt dat je het goed in elkaar hebt gezet.
7 jaar geledenIk verwacht zomaar dat dit Nathaniël is, "vermomd" als Nathan. Luister niet naar hem Aurora!!
9 jaar geledenNathan hoort toch bij de 'slechte' altans dat was ook een Nathan toch? Of nathaniel? Verder is het een top top verhaal
1 decennium geledenoehhhhhhhh snel verderr
1 decennium geledenxx
Super mooi geschreven =]
1 decennium geleden