Back to the Past. 1

I've called him.

Wanneer ik thuis, in mijn appartementje aankom, leg ik mijn tas neer en ga naar de badkamer. Ik doe mijn blouse uit en smijt die in de wasmand. Ik ga terug en ga naar de slaapkamer. Ik neem een T-shirt uit de kast en doe die aan. Ik plof neer in de zetel en al snel komt Rasta mijn schoot opspringen. Hij spint luid. Ik aai hem even. Hij geeft me een likje en nestelt zich dan in de zetel. Ik maak het restje macaroni van gisteren warm en eet dat op. Nooit gedacht dat ik Bill ooit nog eens zou terugzien. We zijn allebei vijfentwintig jaar. Ik toch bijna. Je zou wel denken dat ik een vaste vriend zou hebben. Dat had ik ook, maar we zijn zo'n twee maanden geleden in ruzie uit elkaar gegaan. Dan voel ik mijn gsm in mijn broekzak trillen. Ik haal hem eruit en zie een onbekend nummer op het schermpje staan.
'Hallo, met Amélie. Met wie spreek ik?' vraag ik.
'Met Bill', antwoordt hij, waarna hij even lacht.
'En? Alles goed?' vraag ik hem dan.
'Kan niet beter, en met jou?' vraagt hij.
'Ook goed, hè. Ook alles goed met je vriendin?' vraag ik dan.
'Ja hoor. Ze zit hier naast me. Het staat op luidspreker', zegt hij.
'Hallo, uhm... vriendin van Bill', zeg ik.
'Eléonore', zegt ze lachend. 'Ja, dat is waar ook. Ik was het alweer vergeten', zeg ik dan. Ik vind het altijd fantastisch om nieuw mensen te ontmoeten en ermee te praten. We babbelen nog even en bespreken dan wanneer we elkaar nog eens zullen zien. Ik hang op, na een luide "bye" geroepen te hebben. Eléonore is echt een toffe. Bill weet echt wie hij eruit moet kiezen. Morgen zien we elkaar terug.

Reacties?