Back to the Past. 5

It's wrong and you know that.

Onderweg babbelen we wat en maken we plezier. We komen aan en gaan het cafeetje binnen. Een relaxte sfeer groet me bij het binnenkomen. Bill heeft gelijk, het, is hier echt wel gezellig. We gaan aan een tafeltje zitten en bestellen een koffie. Af en toe kijkt Bill me aan met een speciale blik. Een blik die ik nog niet gezien heb, toen hij naar Eléonore keek. Een blik die hij bewaart voor speciale momenten. Momenten die hij beleeft met mij. Bij die momenten glimlach ik en maak hem gelukkig. Op een bepaald moment pakt hij mijn hand vast. Ik schrik van de plotse reactie, maar geniet toch van die aanraking. Ik glimlach lichtjes en begin te blozen. Met zijn vingertoppen gaat hij voorzichtig over mijn hand. Hij komt stilletjes aan dichter zitten en gaat wat voorover zitten. Een domme reactie van mijn kant hierop is dat ik hetzelfde doe. Ik mag het niet doen. Hij heeft een vriendin. Hij houdt van haar. Ik kan het haar niet aandoen.
‘Bill, niet doen’, mompel ik. Hij kijkt me raar aan.
‘Amélie, ik hou van je. Sinds ik je terug ontmoet heb, is die vlam van toen weer beginnen branden en opgelaaid. Ik wil je niet terug missen’, zegt hij.
‘Bill, snap je het dan niet? Je hebt een vriendin. Je houdt van haar en zij van jou. Je mag haar niet kwetsen zeker niet op deze manier. Uiteindelijk ga ik me er toch maar schuldig door voelen’, zeg ik. Hij haalt zijn hand weg en gaat terug wat naar achteren zitten.
‘Je hebt gelijk’, zucht hij. Ik glimlach tevreden. Gelukkig begrijpt hij het. Het vervolg van de avond verloopt nog goed en uiteindelijk brengt hij me terug naar huis. Wanneer we voor mijn deur staan, draai ik me naar hem toe.
‘Ik zie je nog wel eens zeker?’
‘Ja hoor’, antwoordt hij. Ik glimlach en druk een kus op zijn wang. Ik draai me terug om en haal mijn sleutel boven. Nog voor ik de deur kan openen, voel ik een hand mijn arm vastgrijpen en me omdraaien. Twee lippen, zacht en gevoelig, plaatsen zich op de mijne. Automatisch leg ik mijn armen om zijn nek en kus terug. Ik weet dat het fout is. Het is echt fout, maar het is gewoon onweerstaanbaar. Even later houdt het toch op en gaat Bill terug naar huis. Eens in de zetel binnen, denk ik na. Het was echt wel leuk vanavond. Zelfs het allerlaatste moment, maar het was fout. Ik ga het blijven denken en ik ga me er morgen echt verschrikkelijk schuldig voor voelen. Ik kruip in bed en herbeleef de momenten van vanavond. Het schuldgevoel probeer ik weg te krijgen, door aan de leuke dingen te denken. Langzaam maar zeker val ik in slaap.



Reacties?