15: goedemorgen...
ik ben alweer onderweg terug naar huis.
ik ga praberen vandaag nog te schrijven maar mn hond is ziek, heel erg ziek. hij kan amper nog lopen en hij eet al een paar dagen niet meer en hij staat niet eens meer op als er iemand binnen komt
hij is pas 5 hij moet 6 worden dit jaar op 30 juni.
ik zat net in de metro en iedereen kijkt me aan omdat ik mt een zonnebril opzit aangezien mijn ogen knalrood zijn van ht janken en dus leek ik op een stonede pandabeer.
sommige zullen denken het is maar een hond neem gewoon een nieuwe maar sie hond is mijn alles. het wnige dat altijd bij mij is geweest na de scheiding. het enige wat nit veranderde was mijn kleine magic.
okay who cares dat ik 17 bijna 18 ben en zit te janken ala een klein meisje, die hond is mijn alles
maar vanavond ga ik met hem naar de dierenarts en ik hoop gewoon dat hij een griepje heeft en medicijnen krijgt en dat alles weer goed komt. maar ik ben bang dat het geen griepje is.
sorry voor dit lange onzin stukje maar ik moest ht even van me afschrojven/tiepen, er zullen ook veel spelfoutebn inzitten maar ik tiep dit ondergronds met een zonnebril op op mijn mobiel,
ik was al begonnen aan het volgende hoofdstukje dus die maak ik ook af voor jullie
"arg..." gromde ik toen ik wakker werd van het irritante gepiep van mijn telefoon, "Feliz" mompelde ik toen ik opnam. "Goedemorgen" zei een veelte vrolijke vrouw met een rotstem aan de telefoon en ze ratelde maar door, "Pardon voor het onderbreken, maar u belt mij momenteel wakker. Ik verstond alleen goedenmorgen." mompelde ik. "oh sorry, ik wilde vragen of je om 9 uur aanwezig kon zijn in de studio voor een interview" zei ze iets rustiger "vanavond?" vroeg ik. "nee deze ochtend" antwoorde ze, "u belt mij serieus voor 9 uur op een zaterdag?" vroeg ik verbaasd. "Sorry, maar kan het?" vroeg ze opdringerig, "waarom ook niet, ik ben nu toch wakker. Stuur het adres maar naar dit nummer toe" zuchtte ik en ik stond op. Ik keek hoe laat het was en vervloekte de vrouw nu echt, hoe haalde ze het in haar hoofd om mij op een zaterdag om half 8 te bellen. Hoe kwam ze eigenlijk aan mijn nummer, normaal gesproken belde ze mijn manager voor afspraken... Ik sprong onder de douche, droogde mijn haren, deed mijn make-up op en liep met alleen een handdoek om me heen naar mijn inloop kast. Nu maar hopen dat Dylan en Cole niet ineens wakker waren en langs liepen. Ik liep naar mijn kast en koos een classy maar toch ook sexy setje uit, als iets te netjes was leek ik veel te truttig dus...
Ik pakte mijn rijbewijs uit mijn tasje en zag een papiertje op de grond vallen.
Sinds de dag dat ik jou heb ontmoet krijg ik je niet meer uit mijn hoofd.
Je bent het mooiste en liefste meisje dat ik ooit heb gezien
"Waarom zo vroeg op?" hoorde ik een stem achter me zeggen, ik stopte het briefje weg. "oh hey Dyl, ik werd wakker gebeld voor een interview. Ik ben rond lunchtijd terug" zei ik en ik liep naar mijn auto.
Ik reed even snel naar de Starbucks en bestelde twee grote cappuccino's met extra suiker, ik nam mijn bestelling aan toen ze me riepen en ik reed naar de studio. Toen ik stil stond bij het stoplicht hoorde ik een auto naast me spelen met het gaspedaal, ik keek chagrijnig naast me, maar lachte toen ik de wel bekende auto van de jongens zag staan. Ik zwaaide maar zonder goed te kijken, want het stoplicht was groen.
Ik reed verder en parkeerde mijn auto bij de studio, ik ging nog even voor de ingang zitten om mijn koffie op te drinken.
Er zijn nog geen reacties.