``38``

‘Dean, Sam waar zijn jullie?’ een beweging naast me doet me abrupt stoppen. Mijn hart klopt in mijn keel en ik voel hoe ik tril. Mijn adem gaat gejaagd. Ik kan mijn wapen amper goed richten. ‘Alex?’ het klinkt als Sam. ‘hoe weet ik zeker dat jij het bent?’ vraag ik. Het is stil en dan zie ik een paar dozen vallen. Ik loop langzaam naar de dozen en zie Sam op de grond liggen. Zijn armen zijn vast gebonden en hij heeft een hoofdwond. Ik bedenk me geen moment en duik naar hem toe. ‘wees stil’ ik was nog niet eens aan de touwen begonnen en er ging een deur open. ‘snel verstop je’ hij kijkt me aan en ik kruip naar de andere dozen. Gelukkig was ik niet heel lang, ik word net aan het licht omtrokken. Een vrouwelijk postuur verschijnt. Ik kan haar niet goed zien. Ze lacht even en zet haar handen in haar zij. Er komt een duistere energie van haar af. ‘nu heb ik ook je broer gevonden. Dan is er nog maar 1 te gaan. Maar zij is zo bang. Ik denk dat ze het niet zo lang vol houd’ ik bijt op mijn kaken. Ze heeft gelijk, ik kan dit niet veel langer volhouden. Ik leg mijn hand over mijn mond en de andere hand leg ik over mijn ogen. Ik wil niet meer. Waarom deed dit me zo veel?
‘nou, ik denk dat ik meer aan je broer heb.’ Ze buigt naar voor en ik kijk door mijn vingers door. Mijn vermoedens waren waar. De vrouw geeft een kus op Sam ’s wang en loopt weg. Verstijfd blijf ik zitten. De energie die ze op het einde had los gelaten hadden me verstijfd. De deur gaat open en dicht maar ik reageer niet. Sam schuift heen en weer. ‘Alex, Alex help me’ even kijk ik naar hem. Dat is waar, ik moet hem helpen. Ik kruip naar hem toe en snij de touwen los. Hij staat snel op en loopt al naar de deur als hij beseft dat ik daar nog zit. ‘Alex?’ langzaam kijk ik op. Hij loopt naar me toe. ‘gaat het?’ nee, het gaat niet, haar energie. De energie van de vrouw was zo krachtig, zo duister. Al die haat. ‘ik kan niet meer verder’ zeg ik zacht. Mijn stem is zo zacht dat ik betwijfel of Sam het wel had gehoord. Hij knielt voor me neer en legt zijn handen om mijn gezicht. ‘ik bescherm je’ mijn hart maakt een sprongetje en hij trekt me omhoog. Zijn hand is warm en stevig. Hij trekt me mee naar de deur. Hij geeft mee een knipoog net voor hij de deur opent.