|| O24
||Hogwarts
||Winter||
Hoewel hij het blijkbaar niet in de gaten had was dit een gebaar dat me diep roerde. Het was gewoon iets simpels als een voorbereid ontbijtje maar nog nooit was er iemand geweest die zoiets voor me had gedaan. Ik kende zulke lieve dingen helemaal niet en dat zoiets geheel voor mij gedaan werd maakte dat ik me heel speciaal voelde. Ik vocht echter wel tegen de blos die opkwam en ik probeerde mijn blik neutraal te houden. Hij hoefde niet zo zeer te weten dat ik hem waardeerde. Iets wat op een halve grijns leek speelde rond mijn lippen terwijl ik plaats nam en ik pakte de appel zo achteloos mogelijk op. Hij sloeg elke beweging gade, wat het zenuwachtige gevoel dat ik nu al haatte terug deed komen. Om te voorkomen dat hij naar me ging staren terwijl ik zat te eten knikte ik richting zijn vriend, Blaise.
'Heeft hij zijn mening over mij bijgedraaid of is dit uit trouw aan zijn vriend.' Vroeg ik. Draco keek inderdaad met opgetrokken wenkbrauwen richting Blaise en keek mij toen verbaasd aan. 'Hoe weet je hoe hij over je denkt?' Mijn schouders schoten nonchalant omhoog. 'Het is nou niet iets geheims dat sowieso niemand mij bepaalt mag.' Gaf ik toe, achterwegen latend dat ik Blaise vaak hatelijke blikken op me had voelen werpen. Draco gromde iets onverstaanbaars, stopte een hap spek in zijn mond en kauwde er bedachtzaam op. Ik wachtte geduldig op een antwoord terwijl hij de veel te grote hap wegwerkte. 'Het is niet dat hij je niet mag of zo. Hij kent je gewoon niet en hij snapt niet waarom ik met jou optrek. Dus ik zou zeggen een vriendendienst.' Gaf hij via wat omwegen toe. Ik negeerde het hele Blaise gedeelte en was plots nieuwsgierig naar iets anders. 'Hij is niet de enige die dat niet snapt?' Daagde ik hem uit zichzelf te verklaren. Weer werkte hij een hap naar binnen en ik verdacht hem ervan dat het een tactiek was om tijd te winnen. Hij wilde blijkbaar goed nadenken alvorens antwoord te geven.
'Ik weet het zelf ook niet zo goed. Toen die nacht in the Common Room, toen voelde ik ineens een brandende nieuwsgierigheid naar je. Je bent altijd alleen en ik vroeg me af waarom en of je dat niet erg vond. Dus besloot ik te kijken of je het fijn zou vinden wel iemand om je heen te hebben.' Hij keek me even vanonder zijn haar aan. 'Vind je dat?'
Aangezien zijn eerlijkheid me overviel besloot ik dat het wel zo aardig was om ook de waarheid te vertellen. 'Eerst absoluut niet, zoals je wel gemerkt zult hebben. Maar nu... ik weet het niet zo goed.' Gaf ik een beetje schoorvoetend toe. Dat deed hem blijkbaar goed en hij begon met meer enthousiasme als eerder zijn eten weg te werken. Het was makkelijk hem blij te maken. 'Eigenlijk kent niemand jou echt goed, anders zou iedereen wel graag bij je zijn. Iedereen zou je waarderen dat verzeker ik je.' Zijn woorden brachten me met een abnormale snelheid weer terug naar de aarde, met mijn beide beentjes op de grond. Mijn lichaam leek te bevriezen halverwege het nemen van een hap en mijn hart klapte al zijn keurig opgebouwde muren weer omhoog. Honderden stemmen drongen zich aan me op en iedere zin bevatte de woorden haat, verdwijnen en verdoemd. Niemand zou mij ooit kunnen waarderen. Dat hadden ze wel duidelijk gemaakt.
'Heeft hij zijn mening over mij bijgedraaid of is dit uit trouw aan zijn vriend.' Vroeg ik. Draco keek inderdaad met opgetrokken wenkbrauwen richting Blaise en keek mij toen verbaasd aan. 'Hoe weet je hoe hij over je denkt?' Mijn schouders schoten nonchalant omhoog. 'Het is nou niet iets geheims dat sowieso niemand mij bepaalt mag.' Gaf ik toe, achterwegen latend dat ik Blaise vaak hatelijke blikken op me had voelen werpen. Draco gromde iets onverstaanbaars, stopte een hap spek in zijn mond en kauwde er bedachtzaam op. Ik wachtte geduldig op een antwoord terwijl hij de veel te grote hap wegwerkte. 'Het is niet dat hij je niet mag of zo. Hij kent je gewoon niet en hij snapt niet waarom ik met jou optrek. Dus ik zou zeggen een vriendendienst.' Gaf hij via wat omwegen toe. Ik negeerde het hele Blaise gedeelte en was plots nieuwsgierig naar iets anders. 'Hij is niet de enige die dat niet snapt?' Daagde ik hem uit zichzelf te verklaren. Weer werkte hij een hap naar binnen en ik verdacht hem ervan dat het een tactiek was om tijd te winnen. Hij wilde blijkbaar goed nadenken alvorens antwoord te geven.
'Ik weet het zelf ook niet zo goed. Toen die nacht in the Common Room, toen voelde ik ineens een brandende nieuwsgierigheid naar je. Je bent altijd alleen en ik vroeg me af waarom en of je dat niet erg vond. Dus besloot ik te kijken of je het fijn zou vinden wel iemand om je heen te hebben.' Hij keek me even vanonder zijn haar aan. 'Vind je dat?'
Aangezien zijn eerlijkheid me overviel besloot ik dat het wel zo aardig was om ook de waarheid te vertellen. 'Eerst absoluut niet, zoals je wel gemerkt zult hebben. Maar nu... ik weet het niet zo goed.' Gaf ik een beetje schoorvoetend toe. Dat deed hem blijkbaar goed en hij begon met meer enthousiasme als eerder zijn eten weg te werken. Het was makkelijk hem blij te maken. 'Eigenlijk kent niemand jou echt goed, anders zou iedereen wel graag bij je zijn. Iedereen zou je waarderen dat verzeker ik je.' Zijn woorden brachten me met een abnormale snelheid weer terug naar de aarde, met mijn beide beentjes op de grond. Mijn lichaam leek te bevriezen halverwege het nemen van een hap en mijn hart klapte al zijn keurig opgebouwde muren weer omhoog. Honderden stemmen drongen zich aan me op en iedere zin bevatte de woorden haat, verdwijnen en verdoemd. Niemand zou mij ooit kunnen waarderen. Dat hadden ze wel duidelijk gemaakt.
Vanuit welke POV lezen jullie het liefst? Ben ik nieuwsgierig naar haha. Let me know xx
Reageer (19)
Draco of Winter vind ik het leukst. Ik mag Nathan niet zo... sorry
9 jaar geledenDie van Draco is 't leukst!
1 decennium geledenZe zijn allemaal geweldig!
1 decennium geledenO,ja ik probeer je in de top te krijgen !
(cheer)
ik vind ze allemaal geweldig
1 decennium geledenik vind ze allebei leuk
1 decennium geledensnel verder
-xx-