Opdracht 2 - personages

Samasa
Mijn naam is Samasa, tovenares van de toren in het elfenrijk. Ik zal je vertellen over mezelf, alles wat je weten wilt.
Hoe oud ik ben weet ik niet precies. Ik ben naar de aarde gestuurd om de Grote Oorlogen te stoppen, en daar ben ik in geslaagd. Nu is de vrede aangebroken en deze duurt al een lange tijd. Het is als tovenaars niet onze gewoonte om de jaren te tellen, maar als in menselijk jaren tel, ben ik ongeveer tweeduizend jaar oud.
Samasa is mijn volledige naam, ja. Dit is de naam die de Goden mij gegeven hebben en die zal ik in ere houden. Omdat ik door de Goden ben geschapen, heb ik ook geen verwanten. De andere tovenaars lijken nog het meest op me, maar toch zijn we erg verschillend. Er wordt wel gezegd dat de tovenaars lijken op het ras waarvan zij het land bewonen. Omdat mijn toren in de elfenlanden staan, zou ik het meest moeten lijken op de elfen. Het is moeilijk om daar over te oordelen, maar ik weet dat ik altijd elfen als leerlingen heb gehad en dat wij elkaar begrepen. De elfen delen mijn onsterfelijkheid en mijn liefde voor wijsheid en de natuur. Ook in karakter lijken we op elkaar. Zoals vele elfen ben ik geduldig en aardig, en ik zal nooit opgeven. Toch ben ik trots en overschat ik soms mijn wijsheid en kennis. Alleen de Goden kennen alles, en daar zou ik mezelf vaker aan moeten herinneren.
Met de elfen deel ik niet de typische puntige oren, maar toch heeft mijn uiterlijk meer weg van een elf dan een mens. Het liefst draag ik een lange witte jurk, met mijn lange blonde haar los gedragen. De krullen vallen dan losjes over mijn rug. Mijn ogen zijn blauw en wie goed kijkt ziet hoe oud ik ben en alle kennis die ik heb opgedaan in mijn vele jaren. Ik draag een helder schijnende rode amulet, die ik heb gekregen van de Godin Maraya. Hierin zit een groot deel van mijn magische kracht en het verschaft me energie in tijden waarin ik deze nodig heb. Het schijnt altijd als een rode ster.
Vaak besteed ik mijn tijd met het lezen van mijn vele boeken. Deze heb ik verzameld in mijn jongere jaren en ik probeer hier kennis uit te halen, die zo belangrijk voor me is. Ook probeer ik kennis te krijgen uit de zwarte zienersbol. Deze laat soms de toekomst zien aan degene die goed kijkt. Maar deze methode is uitputtend en gevaarlijk en ik gebruik het weinig.
Soms komen er leergierige elfen langs, die ik zo goed mogelijk onderwijs. Hoewel we vaak een goede band krijgen, zie ik veel van mijn leerlingen niet meer terug.
Mocht ik niet bezig zijn met leren of met onderwijzen, ben ik in het bos van de elfen te vinden. Ik wandel daar ongestoord en soms word ik ontvangen aan het hof van de elfenkoningen en koningingen. Toch bleef ik daar niet lang en keer ik snel naar mijn toren terug.

Haron
Je wilt iets over mij weten? Een eenvoudige boerenzoon? Goed dan. Ik zal je wat over mezelf vertellen. Mijn naam is Haron Tirinszoon. Ik ben zestien jaar oud en ik woon bij mijn vader, die boer is. Zelf werk ik ook altijd op het land. Het werk is niet echt bijzonder. We moeten zaaien en oogsten, elk jaar opnieuw. Natuurlijk weten we hoe we dat het best moeten doen. Een klein deel van de oogst gaat als belasting naar de koning.
Ik werk altijd met mijn vader. Hij is erg ervaren met het vak als boer en hij heeft me veel geleerd. Mijn moeder is gestorven toen ze mij kreeg. Ik heb geen broers en zussen, omdat ze al zo vroeg is gestorven. In het dorp heb ik wel vrienden, waarmee ik soms wat ga drinken. Soms hebben we het over de wereld om ons heen, maar niet vaak. We zitten hier wel goed.
Ikzelf voel me hier goed thuis. Ik houd van het werken op het land, hoewel ik het soms saai vind. Ik volg mijn vader op als hij te oud wordt. Ik heb veel geduld met het land en de gewassen, maar niet altijd met mensen. Soms word ik iets te snel kwaad en maak ik problemen. Maar ik zal het altijd weer oplossen, en ik klets me vaak snel uit situaties. Het is niet zo dat ik geleerd ben, maar ik ben wel handig. Ik maak snel vrienden, want ik kan over het algemeen goed met mensen omgaan.
Ik heb blauwe ogen en pikzwart haar. Dat is eigenlijk het enige dat vreemd is aan me, die rare combinatie. Maar daar heeft niemand problemen mee.
Als ik niet werk, ga ik vaak wat rondhangen met mijn vriendengroep. Die zijn net als ik. Voor de rest heb ik niet veel dingen om te doen.

Wiya
Mijn naam is Wiya Waransdochter en ik ben de enige dwergenkoningin. Ik regeer over de tweede dwergenclan, in de vesting de ‘de toren’ wordt genoemd. Ik ben op dit moment vijfhonderd jaar oud, dit betekent dat ik ongeveer op de helft van mijn leven ben. Dwergen worden, afhankelijk van hun gezondheid, tussen de negenhonderd en de elfhonderd jaar oud.
Ik heers in mijn eentje over de dwergen, maar ik heb een raad van burgers om me heen om me hierbij te helpen. Ik houd erg van de vesting en het bouwen en, als ik de tijd heb, ga ik graag naar de nieuwe bouwwerkzaamheden kijken en ik help ook met plezier mee. Hierom waardeert mijn clan me enorm. In de raad waar ik net over sprak zitten een aantal goede vrienden van me. Waaronder mijn beste vriendin Herya. Met haar heb ik al sinds mijn jeugd een goede band. Daarnaast heb ik meer trouwe vrienden die me altijd zullen bijstaan. Helaas heb ik geen naaste familie meer. Mijn vader stierf jong, en ik volgde hem op. Ik was zijn enige kind. Mijn moeder is onlangs gestorven. Ik heb nog wel neven en nichten, maar daar heb ik geen contact mee.
Zelf zie ik eruit als een echte dwergenvrouw. Ik heb de typische bouw van de dwergen en ook hun lengte en karaktertrekken. Veel dwergen vinden mijn gezicht vrouwelijk, maar daar zou een mens waarschijnlijk niet mee eens zijn. Ik heb lang bruin haar in vele vlechten en dezelfde kleur ogen. Ik weet hoe ik wapens moet hanteren, zoals onze kenmerkende bijl. Toch ben ik niet uitzonderlijk gepierd.
Zoals ik al zei, ik heb echt het karakter van een dwerg. Hard, volhoudend en sterk. Maar we zijn ook koppig en houden er niet van ongelijk te krijgen. Dat beschrijft mij goed. Ook heb ik de typische liefde voor het leven onder de grond.