16. Ilma Rebakka Aalst

Ilma Rebakka Aalst

Waar is mij thuis eigenlijk hier of echt thuis bij mij ouders of op straat of in die rare kliniek?

25-Mei-2009

Ik kijk om mij heen en ik zie dat ik alles heb ingepakt .
Ik moest toch ietsje langer blijven van de dokters. 1 vraag was er toch wel wie komt mij ophalen en waar moet ik heen.
De dokter komt de kamer binnengelopen en zegt je mag nu weg naar huis met de bus hier heb je wat geld.
Je ouders konden je niet ophalen dus daarom moet je met de bus.
Verbaast kijk ik hem na en loop dan maar de kamer uit.
Bij de uitgang kijk ik om mij heen en loop ik naar de bussen toe. Ik pak de bus naar het station toe.
Het is stil in de bus. Kreunend van de pijn val ik in slaap.

‘’Meisje wakker worden je zit al de hele dag in de bus’’
Vermoeiend wordt ik wakker en kijk om mij heen het is al hartstikke donker geworden.
Ik zie dat de bus op het station staat en loop de bus uit en bedenk ik mij dat ik niet naar huis wil dus ik koop een trein ticket naar het station in Amsterdam toe.

De trein gaat snel en voordat ik weet ben ik Amsterdam ik stap maar uit en zie dat ik op Schiphol sta.
De vlucht naar buiteland moet ik hebben maar ik heb geen geld of niks bij mij zowat. Dan maar in Amsterdam rondlopen. Ik kan als 13 jarige wel goed nadenken vind ik over waar ik heen ga. Slenterend door de straten zie ik een plek waar ik kan slapen.
Al snel val ik als een blok in slaap.

26-Mei-2009

Ik wordt wakker van de zon die fel schijnt op mij gezicht. Als ik om mij heen kijk zie ik dat ik in een park ben. Mij maag knort van de honger.
Zoekend naar geld in mij broekzakken vind ik een briefje van 5 euro.
Als ik bij een winkel aan kom zie ik een krant liggen met een foto van mij erop.

VERMIST ILMA AALST

Ze is na het ontslagen van het ziekenhuis niet terug gekomen naar huis toe.
Vermoedelijk is zij weg gegaan.
Kijk naar huis en waarschuw de politie als je haar ziet.

Bel naar dit nummer als je haar ziet: 06-6571539

Verbazend over wat ik gelezen heb koop ik gauw een zonnebril en doe ik vermomming op.
Gauw koop ik wat eten en loop ik gauw weg uit de winkel.
Mensen staren mij aan maar waarom weet ik niet.
‘’Meisje, Wat doe je hier zo alleen’’
Verschrikt kijk ik op in het gezicht van de politie.
Shit dacht ik.
‘’Ik ben geen meisje en ik was net op weg naar huis’’ Zei ik snel.

Laaste stukje voor vandaag. Ik ga miss vanavond en anders morgen veel schrijven. Weltrusten iedereen.

Ikwil iedereen nog bedanken het is niet veel maar ik ben toch blij dat mensen de moeite nemen om mij verhaal te lezen en dan 1 iemand steeds een reactie plaats dit wou ik even zeggen.