18/03/2012

Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Het was gisteren dus het verjaardagsfeestje van Myrthe. We hebben overnacht in het boshutje en ik had jou niet meegenomen dus daarom dat ik je nu pas inlicht. Het spijt me dat ik je heb achtergelaten en ik hoop dat je het me vergeeft. Maar goed, gisteren was het dus Myrthe's verjaardagsfeestje en wonder boven wonder is onze verassingsact gelukt! We hadden slingers opgehangen, iPodboxen geïnstalleerd en de cadeautjes op tafel uitgestald. We hadden zelfs kinderchampagne voorzien! (Omdat echte champagne meer iets voor een 18e verjaardag is). We waren dus net op tijd klaar met alles en hadden ons net op tijd verstopt voor Myrthe kwam binnenvallen. Haar mond viel letterlijk open van verbazing toen de versierde hut zag. Ze plaatste al haar zakken op de tafel en inspecteerde toen de verschillende slingers. We lieten haar nog eventjes zo met verbazing staan rondijken voor we allemaal tevoorschijn kwamen en haar een luide gelukkige verjaardag toeriepen. Haar reactie was goud waard, dat kan ik je verzekeren.

Myrthe zelf had een lekkere verjaardagstaart en een dvd-speler op batterijen mee zodat we gezellig wat films zouden kunnen zien. Nadat ze onze cadeautjes had opengemaakt en ons allemaal apart een dikke knuffel had gegeven als wijze van bedankje had ze de taart aangesneden (die trouwens heel lekker was). Daarna heb ik haar gedwongen om de chocoladefondue (die met een theelichtje werkt) uit te proberen. Het was echt verbazingwekkend hoe snel de chocolade smolt door de warmte van een theelichtje. Nuja, de rest van de avond verliep niet zo speciaal. We hebben een filmpje gekeken, kinderchampagne gedronken, een boswandeling gemaakt, ik en Xan zijn als tarzan en jane een boom ingeklommen (blame the kinderchampagne!) en we hebben weer al eens waarheid durven of doen gespeeld wat uiteindelijk uitmondde in waarheid, waarheid of waarheid en toen ben ik wel wat interessante dingen te weten gekomen. Van Xan, Simon en de hoop wist ik natuurlijk al alles. Maar San heeft bijvoorbeeld ooit zijn liefde verklaart aan zijn toenmalige scoutsleider (hij was zelf tien, de leider in kwestie 20), Luke heeft blijkbaar iets met konijnen want toen hij ooit eens verliefd was en zijn crush wou kussen hield ze haar konijn voor zodat hij eigenlijk eht konijn kuste en Myrthe heeft (toen ze zat was) luidkeels op straat 'Ik ben zo eenzaam zonder jou' gezongen.

En nog wat van die dingen. We hebben de boshut trouwens met badeendjes versierd en we hopen dat er echt niemand meer komt zodat ze niet worden weggenomen. Want we willen via de boshut de badeenjes de kans geven om ook de rest van het bos te ovemeesteren. (Ja ik geloof dat er nog altijd een kans bestaat dat ze tot leven komen als wij slapen). En we hebben uiteindelijk toch nog een wild konijn gevangen! En El heeft hem uiteindelijk haar wortel afgestaan. Het konijntje was eerst echt bang en hij wou steeds uit onze armen springen (ik heb trouwens veel schrammen overgehouden aan onze nieuwe vriend) maar toen hij de wortel kreeg was hij echt lief! We hebben hem uiteindelijk weer vrijgelaten in het bos maar we hopen dat hij soms terugkomt naar de hut. En we hebben afgesproken dat als hij voor een derde keer terugkomt, we hem een naam gaan geven. En dan is het officieel het huisdier van onze boshut.

We beschouwen eigenlijk alle dieren in het bos al tot onze huisdieren, maar dat is anders. Gedurende het feestje was er een koppeltjesverbod, dus iedereen die een koppeltje vormde mocht elkaar niet aanraken of kussen of wat dan ook. Wat best wel een moeilijke opdracht was. Ik bedoel, Xan is zo aantrekkelijk ;o. Ok, let maar niet op mij. Uiteindelijk zijn Xan en ik ertussen uitgeglipt en hebben het verbod zeg maar verbroken. Volgens mij heeft trouwens iedereen dat gedaan. (Myrthe en Elias zelfs voor publiek). Ik en Xan zijn trouwens ook idden in de nacht naar buiten gegaan, zijn weer in een boom geklommen en hebben samen naar de sterren gekeken. Het was echt zo'n moment dat ik altijd in films zag en dat ik graag zelf wou meemaken. Ik heb het echt getroffen met Xan eigenlijk, maar dat heb ik je waarschijnlijk al is verteld. En sorry dat ik zoveel details vertel over mijn relatie maar ik ben gewoon overgelukkig en dat moet ik toch kunnen tonen?

En als Xan ooit twijfelt of ik echt wel van hem hou dan moet hij gewoon dit dagboek lezen. Alhoewel. Ik geef je niet graag af, zelfs niet aan Xan. Je bent iets persoonlijks. Een persoonlijke vriend waartegen ik alles kan vertellen zonder dat je het ooit zou kunnen doorvertellen. Als bepaalde mensen niet ongewild in je lezen natuurlijk. Maar als ze dat ooit doen bijt ze dan maar. Zoals dat boek in Harry Potter. Ik zag daarstraks trouwens een zwarte kat lopen. Ik heb haar recht in de ogen gekeken. Maar spijtig genoeg was het niet professor Anderling. En ik heb nog altijd mijn brief niet gekregen ;(. En ik weet dat Harry Potter fictief is! Dus hou je commentaar maar voor jezelf. Maar ik heb een eigen theorie ontwikkelt dat JK Rowling misschien zelf een heks is en een verhaal heeft vertelt dat echt gebeurt is in haar wereld. Maar dat wij allemaal dreuzels zijn en dus niet kunnen weten of ze liegt of niet omdat we tovenarij niet kunnen zien, snap je? En ja ik weet het dat dat een belachelijke theorie is maar zo ben ik nu eenmaal.

En nu ga ik eens stoppen met schrijven want Xan heeft mijn aandacht nodig. Tot schrijfs Mijn Beste Steun en Toeverlaat. Ik hou van je.