06

‘Tessa, wacht even!’ hoorde ik iemand – nouja, aan de stem te horen was het louis- achter me roepen. Ik stopte met fietsen en keek achterom, en ja hoor het was Louis. Waarom riep hij mij? Ik was net op weg naar huis na de eerste repetitie voor de musical, en fietste dus alleen. Louis was inmiddels naast mij komen staan en terwijl hij tegen me praatte kreeg ik een raar kriebelend gevoel in mijn buik. ‘Waar moet je heen? Misschien kunnen we samen fietsen?’ Louis keek me vragend aan, wat er echt heel erg lief uit zag. Ik glimlachte naar hem en vertelde waar ik woonde, vlak bij hem. Ik ben al miljoenen keren langs zijn huis gefietst, en als hij dan keek fietste ik heel snel weer weg. Hij woonde 3 straten achter mij. ‘Oh dat is best dicht bij mij! Grappig.’ Reageerde hij. Ik stapte weer op, ‘laten we maar eens gaan fietsen!’
We stonden op en begonnen te fietsen. ‘Heb je al eens eerder geacteerd?’ vroeg Louis op een gegeven moment.
Oh nee, hij vond me toch niet slecht acteren of zo of heel onprofessioneel? Ik schudde mijn hoofd, ‘nee, eigenlijk niet.’
‘Echt niet? je bent echt heel erg goed!’ lachte Louis, ik lachte terug. ‘Vind je?’ Louis knikte, ‘dankjewel!’ zei ik terwijl ik een beetje stom lachte. Okee, een maand geleden had ik nog nooit met Louis gepraat, en speel ik samen met hem de hoofdrol in de musical en fietsen we samen naar huis.
‘Jij wel dan?’ vroeg ik aan Louis. Hij knikte, maar ik kon er niet uit maken of het een ‘ja’ of een ‘nee’ knik was. ‘Niet echt, op de basisschool zat ik bij de toneelclub ofzo, maar dat was niet echt ‘profecioneel’ enzo.’ Hij terwijl hij dat zei maakte hij aanhalingstekens met zijn vingers, waarbij hij bijna van zijn fiets afviel op mij. Maar gelukkig kon hij de val nog net op tijd tegen houden. Nouja gelukkig, ik had zou het niet erg vinden als Louis op mij viel.
Louis maakte nog een paar supergrappige grappen, waardoor ik helemaal dubbel lag en niet verder kon fietsen. Lachend stapte ik af en ik ging ik op de grond liggen terwijl ik heel hard lachte. ‘Whaha weet je zeker dat het goed gaat Tessa?’ Louis kwam lachend naast me zitten en ik probeerde te stoppen met lachen, maar dat wilde niet echt lukken. Het werkte ook niet echt mee dat Louis steeds grappiger begon te doen waardoor ik nog meer moest lachen. Pas na een half uur kon ik weer normaal op staan. ‘Ik denk dat ik nu wel naar huis moet gaan, we gaan vast zo eten.’ vertelde ik Louis, en ik zag hem sip terug kijken, het zag er echt heel schattig uit. ‘Ja, ik ook.’ Zei hij terug terwijl hij mijn fiets oppakte en aan mij gaf als een echte gentle men. Daarna pakte hij zijn eigen fiets op en fietsten we nog een klein stukje samen totdat we allebei de andere kant op moesten. ‘Doeeei Louis!’ ik zwaaide naar hem en hij zwaaide terug, ‘daaaaag Tessa!’
Met een big smile op mijn gezicht liep ik ons huis binnen, Liset keek me vragend aan.
‘Waar kom jij vandaan én waarom kijk je zo blij?’
Met een zucht plofte ik op de bank neer en pakte een hand snoep uit de snoeptrommel die naast Liset stond. ‘Louis.’ Was het enige wat ik kon zegen. Liset keek me weer vragend aan. ‘Wat is er met Louis? Wat hebben jullie gedaan? Wat heeft hij gezegd? Vertel teskees!’ Liset schudde me heen en weer, waardoor ik bijna stikte in mijn snoepjes.
‘Okee, we hadden dus musical repetitie, wat echt super was! Maar iedereen is wel heel goed, ik weet niet of ik dat ook ben. Maarja, toen het klaar was wilde ik naar huis fietsen, maar toen ik net het schoolplein afreed, riep iemand mij. En dat was dus Louis, die vroeg waar ik woonde en of we samen konden fietsen. Nouja ik zei natuurlijk ja en toen fietsten we samen,’ ik hield even een korte pauze in mijn gepraat en liet Liset dingen zeggen als: ‘Ah!’ of ‘lief!’ of ‘oeeeh’, terwijl ik nog wat snoepjes in mijn mond stopte. ‘Hij was echt zo grappig,’ ging ik verder, ‘en ik moest de hele tijd lachen om van die stomme dingen, dus toen stopten we even met fietsen om in het gras te liggen lachen, en toen ineens was het hele laat en moesten we allebei naar huis.’ Eindigde ik mijn verhaal. ‘Waar is mamskees eigenlijk?’ vroeg ik terwijl ik zoekend het huis door keek. ‘Die is op haar werk ofzo? Denk ik.’ Beantwoordde Liset mijn vraag.
‘Ik heb honger!’ zei ik terwijl ik op stond en naar de keuken liep. ‘Wat hebben we nog allemaal voor eten?’ zoekend keek ik in de kast en of er nog wat eten was, en ik vond een zak chips. ‘Niet alles op eten hè, anders gaat mama zeuren.’ Ik zuchte en pakte de telefoon om Hannah en Milou te gaan bellen over mijn Louis avontuur.