07
Dit is het laatste dat ik nog heb van dit verhaal ben ik bang.... ik zou het verder kunnen schrijven, maar aangezien ik dat mij mijn eigen oude verhaal nog niet eens doe -wat ik eigenlijk wel moet doen, vind ik-, denk ik niet dat ik er veel zin in zal hebben.... en tja, het is ook niet mijn verhaal dus echt goed zal het niet voelen...
(trouwens de afbeelding heb ik wel zelf 'gemaakt', geen idee waarom ik dat vertel)
Terwijl ik mezelf helemaal vol at met chips pakte ik mijn wiskunde boek en keek in mijn agenda wat we moesten maken, maar dat had ik dus blijkbaar niet opgeschreven. Snel smste ik Milou met de vraag wat we moesten maken, en meteen smste ze terug.
‘Jemig! Hoe kan ik nou weer zoveel maken? Alsof ik geen sociaal leven heb ofzo.’ Schreeuwde ik tegen mijn boek, waardoor Liset me raar aankeek. Ik lag languit op de bank omdat ik geen zin had om boven te gaan zitten. Ik negeerde lisets rare blikken en zocht in het boek naar de opgaven die ik moest maken.
‘No I lost the game!’ riep ik uit terwijl ik las over ‘een spel’ die ze speelden. Liset herhaalde wat ik zei, die had dus ook verloren. Ik richtte me weer op mijn werk, maar na een paar minuten werd ik weer verstoord, want ik de volgende opgave stond iets over Louis. ‘Weetje, dit heeft echt helemaal geen zin!’ zei ik terwijl ik mijn wiskunde boek dichtklapte en languit voor de tv ging liggen.
‘Haha, je maakt het maar niet, zoals altijd?’ lachte Liset.
Ik knikte, ‘ja ik heb echt geen zin in school nu.’ Ik rolde me om zodat ik op mijn rug lag en sloot mijn ogen en stelde me voor hoe Louis mij zou zoenen tijdens de musical, voor een zaal vol met mensen, oh dat was geweldig!
Er zijn nog geen reacties.