er was eens een vrouw van 30, ze leefde in1431

Ik loop door straat en kijk om me heen. Mensen wijze me na en kijken kwaad naar me. ze verluisteren, ik hoef niet te horen wat ze zeggen ik weet het allang, ze zeggen dat ik een heks ben. ik weet waarom, ik draag een lange zwarte jurk en heb lang zwart haar, ik ben dun en heb een enge puist op mijn neus. ik denk... ik weet dat ik binnen kort op de brandstapel word gegooit.

ik loop naar huis en begin te eten maar al snel zit ik vol, ik kan niet meer, maar toch eet ik door. ik zak huilend in elkaar. mijn zoontje komt naar me yoe en vraagt wat er is. ik ben dun, lelijk, zwart en een heks, schreeuw iik. hij kijktme verschrikt aan dan komen er ineens mensen binnen stormen die me beed pakken. zie je wel ze is een heks ze zij het zelf. ik word mee genomen.

ik word gewogen ik ben te licht, ik word in het water gegooit ik blijf drijven ik lig op de brandstapel ik ben dood.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen