Wanneer het jaagt

'Josh', schreeuwt Elenora uit nu zij hem in de armen vliegt. 'Ik heb het gedaan', spreekt zij met een hakkelende stem. Trots en angst gaan tezamen.
Hij klopt op haar schouder. Maar durft niet veel te zeggen.
'Wij zijn niet alleen', is alles wat hij zegt.
Gaius staat namelijk vlak achter haar.
'Wat heb je gedaan?', vraagt Gaius die een wenkbrauw optrekt.
'Eh... ik ben naar de executie geweest', bekent Elenora.
Na een stilte gaat zij met Gaius mee om haar enkel opnieuw te verbinden. De blauwe plek is niet verdwenen. Maar de zwelling neemt wel steeds verder af.
Bedenkelijk bestudeert Gaius de plek.
'De doorbloeding moet gestimuleerd worden. Merlin, zou jij mij dat groene potje willen aangeven?'
Gaius smeert een vettige zalf op de enkel.
Zoveel aandacht blijft vreemd. Niemand hier kent haar echt en toch doen zij dit allemaal voor haar.
'Zijn jullie familie?', vraagt Elenora.
'Nee', zegt Gaius. Hij legt uit dat Merlin een leerling is. Dat zijn moeder hem gestuurd heeft om hem een vak te laten leren.
'Hoe zit het met jouw familie?', vraagt Merlin aan Elenora.
Die vraag had zij liever niet gehoord. Om nou uit te leggen dat beide ouders overleden zijn om mysterieuze redenen... het kan haar verdacht maken.
'Zijn zij niet bezorgd?', wil hij weten.
Het meisje schudt haar hoofd. 'Zij kunnen niet bezorgd zijn', zegt zij voorzichtig.
'Wat is er dan?'
'Ik praat er liever niet over'
Beide wenden zij hun blikken af. Het is ongepast om verder te vragen. Of om het gesprek te vervolgen. Toch doet Merlin dat.
'Wat is er met hen gebeurd?'
'Mijn ouders zijn dood', zegt zij kortaf. Om meer uit te leggen heeft zij geen zin.
Niks wordt er gezegd. Geen "sorry", niks "het spijt me".
Gaius zet de zwachtel vast, hij is de eerste die de stilte doorbreekt; 'Zo dat is gedaan'
Elenora bedankt Gaius en wil gaan. Voordat zij naar de deur is gehinkt weerklinkt Merlins stem door de kamer. 'Wacht!', roept hij. 'Ik wil iets uitproberen'
Hij geeft een knipoog naar Gaius. Gelijk loopt Gaius de kamer uit. Verward kijkt Elenora hem na.
Merlin komt dichterbij.
'De laatste keer, toen jouw lippen de mijne raakten. Wij zagen allebei een meisje, dat wij niet kenden. Ik vraag mij af of ik haar weer zou zien als wij hetzelfde doen', legt hij uit.
Elenora knikt ingetogen.
'Ben jij ook benieuwd?', vraagt hij.
Opnieuw geeft zij een korte knik, haar ogen naar de grond gericht.
'Dus... zullen wij... het nog eens proberen', hij slikt. Zijn hand lift haar kin zodat die gouden ogen in de zijne kijken. Een andere hand strijkt het haar uit haar gezicht en glijdt af naar haar wang. Hij volgt haar naar haar nek, gaat iets omhoog en duwt haar hoofd naar het zijne.
Schokkerig naderen de lippen. Langzaam sluiten de ogen. Een kus volgt.