``69``

‘met Sam’ het is eventjes stil. ‘wat? Waar is ze?’ Sam bedankt die ander en kijkt naar Dean. ‘Alex ligt in het ziekenhuis’ Dean draait zich met een ruk om. ‘wat is er gebeurt?’ Sam schudt zijn hoofd. ‘Missouri, we moeten gaan’ ze knikt en duwt de deur dicht. ‘ik blijf het huis in de gaten houden, maar ik denk dat alles nu goed is’ Sam bedankt haar en Dean rijd weg. ‘wat bedoel je dat je niet weet wat er is gebeurt?’ vraagt Dean gefrustreerd. Sam houdt zijn handen op. ‘omdat diegene die me belde, het niet wilde vertellen. Ze zei dat ze ons moest bellen als er iets met Alex was gebeurd.’

‘We zoeken Alexandra Von Salem’ zegt Sam tegen de vrouw achter de balie. Ze blijft hem even aan kijken. ‘en wie zijn jullie?’ Dean draait zich naar haar om. ‘we zijn haar neven’ even lacht hij naar haar maar die verdwijnt snel weer als er een vrouw naar ze toe loopt. ‘zijn jullie Sam en Dean?’ ze kijken even naar elkaar. ‘ja, en nu bent?’ de vrouw begint te lopen en ze lopen achter haar aan. ‘ik heb gebeld, ik ben Elisa. Ze was bij mij’ de jongens knikken. Sam kijkt even naar de vrouw. ‘waar hielp ze u mee?’ Elisa houd haar vest dicht tegen haar aan. ‘uhm… het is nogal moeilijk om te vertellen’ ze kijkt naar de grond. ‘Elisa, we werken samen met haar’ Dean legt zijn hand op haar elleboog. Ze ontspant en kijkt dan naar me. ‘mijn man was bezeten’ Sam en Dean kijken ook naar me. Rustig adem ik in en uit. Helaas is alles via een machine. ‘kunnen we bij haar?’ vraagt Sam aan een dokter. Hij kijkt naar me. ‘zijn jullie familie?’ ze knikken en worden naar binnen gelaten.
‘Alex, je kunt nu weer wakker worden’ zegt Sam. Ik reageer niet. Ze kijken elkaar even aan. ‘Als we stoppen met de medicijnen wordt ze pas wakker, maar er is een grote kans dat ze niet weet wie jullie zijn’ Dean draait zich om naar de dokter. ‘wat bedoel je?’ de dokter zucht diep en antwoordt dan; ‘ze leid waarschijnlijk aan geheugenverlies’