Alexis King

Ik kon nog steeds niet geloven dat ik drugs had gekocht.
Ik zat op de bank van de kleedkamer in het gebouw waar de jongens vanavond zouden optreden. Ik heb afleiding nodig denk ik en ik loop de kleedkamer uit. Als ik de jongens hoor zingen, ga ik nieuwsgierig op het geluid af. Ineens word ik tegenhouden door een onbekende bewaker. Die is niet van de jongens, maar van het gebouw. ‘Pasje?’ vraagt hij nors. Fuck, ik had mijn pasje laten liggen in de kleedkamer. Met tegenzin loop ik terug en plof weer op de bank. Ik ga liggen en sluit mijn ogen. Kleine powernap kan geen kwaad.

Even later word ik wakker van stemmen in de kamer. ‘Laat haar gewoon slapen’ hoor ik. En ‘kijk is hoe schattig ze erbij ligt’. ‘ALEXIS!’ hoor ik ineens keihard en ik schrik zo erg, dat ik met een gil van de bank af val. Als ik op kijk zie ik Louis keihard lachen en ook de andere jongens kunnen hun lach niet inhouden. ‘Erg grappig Lou’ mompel ik terwijl ik weer op de bank kruip met nu Harry naast me. Ik neem hem even in me op. Hij ziet er goed uit, niet ziek. ‘Wanneer gaan we wat eten?’ vraagt Niall. ‘Zo’ zegt Liam. ‘Of nu, ik heb honger!’ roep ik wanneer ik opspring. Ik trek Harry overeind, die me een beetje moeilijk aankijkt. Ik knuffel hem. ‘Je moet wel wat eten Harry, ook al voel je, je misselijk’ fluister ik in zijn oor. Harry knikt en we gaan met zijn allen naar buiten. Als we een goed uitziend restaurantje tegenkomen, nemen we er buiten op het terras plaats. Iedereen besteld wat en even later staan er allemaal lekkere dingen voor onze neus. Met een tevreden gezicht eet ik wat van mijn spaghetti. Ik zie dat Harry taco’s had besteld, en ik kon zien dat hij er gelukkig wel van genoot. Voor vanavond zou het wel goed komen, we hadden Louis er ook over verteld, en hij zou zijn mond erover houden. Liam zou bij Niall slapen, en ik bij Zayn, vanwege wat er allemaal was gebeurd. Ik kon alleen maar hopen dat Niall en ik weer normaal vrienden konden worden.