Chapter 08

Nicolai POV
Goh, ik sta er eigenlijk versteld van hoeveel plezier ik heb gehad zaterdag met Sammy. Het was echt super gezellig! Ik wil haar eigenlijk weer sms-en, maar vindt het moeilijk wat nu te doen. De situatie bij ’t restaurant zit me nog steeds dwars. Wat nou als ze gaat liggen stoken tussen mij en Sammy? Waarom kan ze niet gewoon uit mijn leven en mijn gedachten verdwijnen? Gelukkig ga ik binnenkort voor 2 weken naar mijn ouders, die zullen me vast wel kunnen vertellen wat goed voor me is. Ook al weet ik al wat ze gaan zeggen, ‘volg je hart’. Maar ik weet momenteel niet wat mijn hart zegt. Het is gebroken, maar toch voelt het heel sterk. Het is in tweeën gedeeld, en het lijkt alsof ik niet naar 1 persoon kan toetrekken.

Sammy POV
Eindelijk ga ik weer eens naar Noah toe! Pfoe wat had ik hem allang niet meer gezien. Ik heb al een paar dagen niks van Nicolai gehoord, dus ik kan het wel gebruiken om weer even melig te doen met mijn beste vriend! We gaan naar de stad, waar we – zoals altijd – ons volproppen met lekker eten en uiteindelijk zoveel eten dat we er misselijk van worden.
‘Hee Sammy! Lang niet meer gezien joh! Hoe is het met je?’ vraagt Noah me wanneer hij de deur open doet. ‘Goed, goed!’ zeg ik. Noah is mijn beste vriend, maar toch kan ik met hem niet goed praten over jongens en dat soort zaken. Misschien komt dat ook wel omdat hij zelf nog nooit een vriendin heeft gehad. Of omdat ik me opgelaten voel als ik over dat soort zaken moet praten.
Eenmaal in de stad aangekomen, lig ik weer helemaal dubbel om de verhalen van Noah. Hij kan altijd zo grappig iets vertellen, ook al zou iemand anders het helemaal niet grappig vinden. We liggen gewoon heel erg op één lijn wat betreft humor, wat het heel fijn maakt om bij hem in de buurt te zijn. Ineens tijdens een van zijn anekdotes schrik ik me dood. Zie ik daar nou Nicolai lopen?! Onbewust ga ik iets sneller lopen, om te kunnen zien of hij het is. Eigenlijk wil ik het helemaal niet weten. Dat betekent dat hij goed de tijd had om mij te kunnen sms’en. Wanneer ik dichterbij kom zie ik dat hij het niet is. Gelukkig! Maar dat vervelende gevoel in mijn buik blijft. Misschien vond hij het helemaal niet leuk.. Waarom vind ik hem nu ineens wel zo leuk?! Noah ziet dat ik aan het piekeren ben en vraagt me wat er aan de hand is. Ik glimlach en zeg ‘nee niks, ik dacht dat ik een bekende zag maar dat was niet zo’. Serieus? denk ik bij mezelf. Zit je nu ook al te liegen tegen je beste vriend?
Pff ik kan de waarheid niet onder ogen zien. Ik wil niet dat hij me niet sms’t, maar ik weiger om zelf te beginnen met sms’en. Wat heb ik toch fout gedaan? Vind ik weer iemand leuk, gaat het nu al mis..
~
Ik wil Eriksen & PrimRue bedanken voor hun 'reclame'. Lees ook hun stories, ze zijn super & verslavend!
Reacties?