Chapter 11

Sammy POV
Als ik ’s nachts eindelijk mijn mobiel aan de lader kan doen, zie ik dat ik een sms’je heb van Nicolai! Haha, eens even nadenken wat ik morgen ga doen.. Hmm. Hee! Sorry voor de late reactie, ik ga vandaag uitslapen, naar familie en ’s avonds nog wat huiswerken ofzo.. jij dan? Liefs Snel bedenk ik me dat Ajax morgen geen wedstrijd heeft, shit. Dan kan ik me daar in ieder geval niet mee vermaken. Ik val in een onrustige slaap.

the next day
‘Sammyyyyyy! Wakker worden!’ roept mam mij van onder aan de trap. ‘JA WAT IS ER?’ schreeuw ik terug. Dan komt Robert mijn kamer binnen. ‘Het is 2 uur en we moeten naar oma toe!’ zegt hij. Ik spring op uit mijn bed. ‘WAT! 2 uur al! Shit dan heb ik lang geslapen!’ Snel zoek ik mijn spullen bij elkaar en spring ik onder de douche.
Uiteindelijk sta ik een half uurtje – fris en fruitig gelukkig – bij mijn oma op de stoep. ‘Hee oma! Hoe gaat het?’ vraag ik aan haar. ‘Kom snel binnen! Goed hoor, met jou ook?’ vraagt ze me. ‘Ja natuurlijk! Is opa er ook?’ ‘Ja,’ zegt ze, ‘je weet zelf wel in welke kamer hij zich bevindt!’ Oma en opa zijn nog best jong, 65 en 68 maar! Mijn opa is echt super modern, hij heeft een gloednieuwe computer, een e-reader, een iPhone en ga zo maar door. Hij weet echt heel veel af van computers en heeft mijn laptop al een aantal keer geformatteerd. ‘Hee opa!’ zeg ik blij. ‘Haa Sammy! Hier moet je kijken, heb je deze laptop al gezien? Je wou binnenkort toch een nieuwe zei je?’ zegt opa. Ik bekijk de laptop die hij daar op zijn computer heeft staan. ‘Wauw die is wel mooi zeg!’ zeg ik. ‘Ja anders rijden we binnenkort een keertje naar de mediamarkt!’ Ik heb er nu al zin in. Ik heb echt een goede band met mijn opa en oma, ik kom er minstens 1 keer in de week en vind het altijd leuk als ik er ben. Ik kan er altijd mijn eigen ding doen, maar kan ook goed met oma praten over zaken die me dwarsliggen. Dat vind ik altijd heel prettig, omdat oma altijd heel eerlijk is over wat ze vindt en denkt.

Een paar uur later lig ik in mijn bed, met mijn laptop op de schoot te luiwammesen. Ik realiseer me dat ik zo toch maar even voor de zekerheid iets voor school moet gaan doen. Maar pff wat ligt mijn bed lekker. Ineens hoor ik mijn mobiel trillen. Een sms’je. Hee Sammy! Ik hoor net van mijn broertje dat hij iemand kent die in Horst woont. Misschien ken jij diegene ook, Bas heet hij. Waar woon jij ergens? Dan kan ik aan mijn broertje vragen of hij jou ook kent want bij naam zei het hem niks! Xx Wat grappig! Ik denk na, maar ken toch geen enkele Bas in dit dorp. Ik stuur Nicolai terug; Hee! Haha ik woon op kerkstraat 290, maar ik kan zo geen Bas opnoemen hoor? Hoe heet hij met de achternaam? X Na een paar minuutjes krijg ik reactie. Kom eens naar buiten! Huh? Naar buiten komen? Wat bedoelt ie nou weer? Snel kijk ik vanuit mijn raam boven naar buiten. Daar staat ‘ie! Ik kan mijn ogen niet geloven. Nicolai staat gewoon buiten!!!! Snel ren ik naar onder en word ik vreemd nagekeken door Robert. ‘Nicolai!’ roep ik hijgend naar mijn broertje. Hmm misschien moet ik toch maar iets aan mijn conditie gaan doen. Snel neem ik een paar happen lucht, zodat het niet overkomt alsof ik geen conditie heb en probeer ik zo charmant mogelijk de deur open te doen. ‘Hee!’ zeg ik superblij. ‘Hai!’ zegt Nicolai een beetje verlegen. ‘Wat doe jij nou weer hier?!’ vraag ik hem blij. ‘Nou, ik wou je heel graag zien en wist dat je vanavond niets te doen had.. wil je misschien met mij wat gaan doen?’ ‘Ja natuurlijk!’ zeg ik enthousiast. ‘Nou, stap in dan!’ Snel roep ik nog naar Robert dat ik weg ben en dat ik straks terug kom.