Je droomt ervan, je hoopt erop, maar diep in je binnenste blijft dat stemmetje knagen: “En wat als ze nu niet bestaat?” of nog erger, “Ze bestaat, en ik kom haar nooit tegen?”. Bestaat ware liefde echt?

Skye gluurde door de struiken en glimlachte. Ja, daar zat hij. Precies op dezelfde plek als gisteren. Ze haalde snel een klein spiegeltje uit haar tas en bekeek zichzelf nog een keer. Ze zag er goed uit. Haar wangen hadden een zachte blos, haar bruine ogen glinsterde en haar lippen waren bedekt met een mooi rood laagje. Ze was gekleed in een elegant blauw. Die kleur paste goed mijn haar. Ze streek een laatste keer door haar goudblonde haren en stond langzaam op.
Launce zat met zijn rug naar haar toe op het houten bankje. 'Launce?' Zei ze. Hij draaide zich op. Haar favoriete glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Skye, kom zitten,' zei hij onhandig en schoof een beetje op. Ze ging naast hem zitten, dichter dan de bedoeling was. 'Je ziet er goed uit.' Skye's hart bonsde. Het ging zo gemakkelijk besefte ze. Té gemakkelijk. Het prettige gefloot van de vogels werd overstemd door een irritant gepiep. Ze legde haar handen over haar oren en schok wakker.

Skye zette de wekker af. Ze keek rond. Ze was weer in haar eigen slaapkamer. Ze zuchtte en zwaaide haar benen uit bed. Ze nam haar kleren mee naar de badkamer. Ze bestudeerde zichzelf grondig in de spiegel. Haar prachtige ogen, wangen en lippen waren verdwenen. Ze was weer die gewone 14-jarige meid.
Ze was trouwens ook veel te jong voor een vriendje, wat haalde ze in haar hoofd. Launce en zij hadden allebei een andere nationaliteit. Zij kwam uit België. Hij was geboren in Nederland maar zijn moeder trouwde in haar tweede huwlijk met een Belg, waardoor hij nu ook in België woonde.
Maar toch, ze kon het niet laten aan zijn donkerblonde haren en aan zijn werkelijk prachtige blauwe ogen denken. Ze waren even blauw als de oceaan. Hij was groot, groter dan normale jongens van 15, en zei was kleiner dan normale meisjes van 14. "Elke hoge persoon heeft een kort iemand nodig" zei haar moeder altijd. Dan moest ze altijd lachen.
Ze besefte dat ze nu al een hele tijd in de spiegel aan het staren was. Ze schudde haar hoofd en ging douche. Het water was 's morgens altijd heerlijk warm. Toen ze uit de douche kwam droogde ze zich snel af, deed haar kleren aan en droogde haar haar. Ze zag er een stuk beter uit dat een half uur geleden. Haar maagde grommelde.
Ze liep de badkamer uit, het was tijd voor een ontbijt.

Reageer (1)

  • Sevvalium

    Snel verder <3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen