|| O57
||Aurient
||Draco||
Aurient had niet drastischer kunnen veranderen in de tijd dat we weg waren geweest. We hadden The Lost lands zo snel mogelijk verlaten nadat we er achter waren gekomen dat Winter daar niet was. Nu was ik eigenlijk liever daar gebleven.
De getijdenboom was ondertussen een geheel geworden. Nergens was nog een groen blaadje of een bloem te bekennen, iedere millimeter van de boom ging schuil onder een laag ijs. De ijspegels aan de takken waren minstens zo dik als mijn bovenbeen en ongeveer net zo lang als mij. Het gebied eromheen ging schuil onder een pak sneeuw dat tot mijn knieën kwam en al snel stond ik te rillen als een rietje. 'Wat is er gebeurd.' Schreeuwde ik tussen het klappertanden richting Summer. Ik voelde haar wanhoop bijna branden op mijn huid. 'Haar opgespaarde kracht is uitgebarsten. Ik denk niet dat ze er zelf nog controle over heeft.' Riep ze terug en toen keek ze me recht in mijn ogen met een blik die de rillingen over mijn rug deden lopen. Een blik zonder hoop. 'We konden haar toen al nauwelijks aan. Ze is nu minstens vier keer zo sterk en we weten nog niet eens waar ze is.' Weer een rilling, niet eens van de kou deze keer. 'Ik weet misschien waar ze is, daar heb je die plaat niet voor nodig.' Merkte ik in een opwelling op, beseffend dat ik dat misschien inderdaad wist. Verbaasd keken de drie godinnen naar me op en ik sloeg wat ongemakkelijk mijn blik af. 'Volgens mij ken ik haar beter als jullie of niet?' Vroeg ik me hardop af. Spring wierp kort een woedende blik op Summer, waarschijnlijk onopvallend bedoeld, maar het ontging me niet. 'Dat klopt.' Was het enige wat Summer zei alvorens zich om te draaien en weg te lopen richting de boom.
Plotseling klonk er een gefrustreerd geluid en Spring draaide zich met een ruk om naar haar zus. 'Dat klopt ja! En wie zijn schuld is dat? Niet die van Winter. Wij hebben haar vanaf het begin veroordeeld voor wie ze is en wat ze doet maar we hebben nooit nagedacht over het feit dat ze daarvoor gemaakt is! Heeft Winter ooit een keuze gehad! Misschien had ze de Zomer wel willen vertegenwoordigen! Of Herfst! Zet jezelf eens in haar positie! De winter. Het enige wat ze ontving was haat van de mensen, terwijl wij werden bejegend met liefde door de schoonheid van onze seizoenen! En in plaats dat we haar steunden deden wij precies hetzelfde als de mensen! We hebben haar nooit geholpen of haar met respect behandeld, in plaats daarvan staken we een mes in haar rug. Ik heb er over nagedacht in de jaren dat ze weg was en ben een eeuw geleden al tot die conclusie gekomen. Ik schaamde me voor mijn eigen gedrag. Maar jij en Autumn denken alleen maar aan jezelf. Jullie hebben nooit geprobeerd haar terug te krijgen uit schuldgevoel, jullie dachten alleen maar aan de balans!' Schreeuwde ze haar zus toe. Deze kwam tot stilstand en wierp een verbouwereerde blik over haar schouder. 'De balans? Met de balans de wereld! Spring je bent niet alleen verantwoordelijk voor jezelf. Je bent verantwoordelijk voor de wereld en zijn miljarden bewoners.' Merkte ze kalm op. Spring liet zich niet uit het veld slaan en stampte met haar voet op de grond terwijl haar wangen rood werden van woede. 'Dat snap ik! Ik zie beide kanten van dit verhaal even duidelijk. Maar je snapt toch wel dat dit evengoed onze schuld is! Als wij haar af en toe wat genegenheid hadden getoond dan was ze misschien anders geweest, had ze anders in de wereld gestaan, waren de winters misschien milder geweest. Onze namen staan op gelijke hoogte met die van Winter als het om schuld gaat!' Spring gilde nu, haar lichaam straalde een sterke roze gloed uit en ze zette haar tirade voort. Mijn aandacht werd echter getrokken door hetgeen zich bij haar voeten afspeelde. De sneeuw was rond haar op sommige plaatsen uiteen geweken. Door de sneeuw baanden zich enkele narcissen een weg omhoog.
De getijdenboom was ondertussen een geheel geworden. Nergens was nog een groen blaadje of een bloem te bekennen, iedere millimeter van de boom ging schuil onder een laag ijs. De ijspegels aan de takken waren minstens zo dik als mijn bovenbeen en ongeveer net zo lang als mij. Het gebied eromheen ging schuil onder een pak sneeuw dat tot mijn knieën kwam en al snel stond ik te rillen als een rietje. 'Wat is er gebeurd.' Schreeuwde ik tussen het klappertanden richting Summer. Ik voelde haar wanhoop bijna branden op mijn huid. 'Haar opgespaarde kracht is uitgebarsten. Ik denk niet dat ze er zelf nog controle over heeft.' Riep ze terug en toen keek ze me recht in mijn ogen met een blik die de rillingen over mijn rug deden lopen. Een blik zonder hoop. 'We konden haar toen al nauwelijks aan. Ze is nu minstens vier keer zo sterk en we weten nog niet eens waar ze is.' Weer een rilling, niet eens van de kou deze keer. 'Ik weet misschien waar ze is, daar heb je die plaat niet voor nodig.' Merkte ik in een opwelling op, beseffend dat ik dat misschien inderdaad wist. Verbaasd keken de drie godinnen naar me op en ik sloeg wat ongemakkelijk mijn blik af. 'Volgens mij ken ik haar beter als jullie of niet?' Vroeg ik me hardop af. Spring wierp kort een woedende blik op Summer, waarschijnlijk onopvallend bedoeld, maar het ontging me niet. 'Dat klopt.' Was het enige wat Summer zei alvorens zich om te draaien en weg te lopen richting de boom.
Plotseling klonk er een gefrustreerd geluid en Spring draaide zich met een ruk om naar haar zus. 'Dat klopt ja! En wie zijn schuld is dat? Niet die van Winter. Wij hebben haar vanaf het begin veroordeeld voor wie ze is en wat ze doet maar we hebben nooit nagedacht over het feit dat ze daarvoor gemaakt is! Heeft Winter ooit een keuze gehad! Misschien had ze de Zomer wel willen vertegenwoordigen! Of Herfst! Zet jezelf eens in haar positie! De winter. Het enige wat ze ontving was haat van de mensen, terwijl wij werden bejegend met liefde door de schoonheid van onze seizoenen! En in plaats dat we haar steunden deden wij precies hetzelfde als de mensen! We hebben haar nooit geholpen of haar met respect behandeld, in plaats daarvan staken we een mes in haar rug. Ik heb er over nagedacht in de jaren dat ze weg was en ben een eeuw geleden al tot die conclusie gekomen. Ik schaamde me voor mijn eigen gedrag. Maar jij en Autumn denken alleen maar aan jezelf. Jullie hebben nooit geprobeerd haar terug te krijgen uit schuldgevoel, jullie dachten alleen maar aan de balans!' Schreeuwde ze haar zus toe. Deze kwam tot stilstand en wierp een verbouwereerde blik over haar schouder. 'De balans? Met de balans de wereld! Spring je bent niet alleen verantwoordelijk voor jezelf. Je bent verantwoordelijk voor de wereld en zijn miljarden bewoners.' Merkte ze kalm op. Spring liet zich niet uit het veld slaan en stampte met haar voet op de grond terwijl haar wangen rood werden van woede. 'Dat snap ik! Ik zie beide kanten van dit verhaal even duidelijk. Maar je snapt toch wel dat dit evengoed onze schuld is! Als wij haar af en toe wat genegenheid hadden getoond dan was ze misschien anders geweest, had ze anders in de wereld gestaan, waren de winters misschien milder geweest. Onze namen staan op gelijke hoogte met die van Winter als het om schuld gaat!' Spring gilde nu, haar lichaam straalde een sterke roze gloed uit en ze zette haar tirade voort. Mijn aandacht werd echter getrokken door hetgeen zich bij haar voeten afspeelde. De sneeuw was rond haar op sommige plaatsen uiteen geweken. Door de sneeuw baanden zich enkele narcissen een weg omhoog.
Sorry dat ik jullie verwaarloosd heb maar tussen het werken door heb ik genoten van mijn vakantie en ik hield niet veel tijd over om te schrijven.. Ik hoop dat ik vergeven word ('a) Daarbij ben ik een verhaal begonnen samen met Lacrosse. Het beloofd een spannend verhaal te worden en ik schrijf er met plezier aan. Ik hoop dat jullie een kijkje willen nemen :
Silence before the Storm || the Hunger Games
Reageer (5)
Zo fijn dat je weer hebt geschreven en het is zo goed!
1 decennium geledenThank god dat je verder bent gegaan , dit is echt een van mijn lievelings verhalen je schrijft echt geweldig!
1 decennium geledensnel verder
1 decennium geleden-xx-
Yes new chapter! Snel verder!
1 decennium geledenIk ben heel blij dat er weer een hoofdstuk is!
1 decennium geledenum, Summer (of een andere godin) had toch een x Draco's gedachten en herrineringen gezien/gelezen?
kan ze het dan niet weten?