10.

POV Eva

‘Ga maar zitten, ik kom zo.’ zeg ik met een glimlach als Georg de woonkamer binnen komt. Ik kan een grijns niet onderdrukken als ik hem verbaasd zie rondkijken. ‘Vind je het mooi?’ ik glimlach en volg zijn blik naar de tafel die romantisch voor 2 personen gedekt is op het dakterras. Er staan 2 flessen wijn, een kaarsenhouder met rode kaarsen en dan het bestek. ‘Prachtig.’ Georg glimlacht. Ik ben opgelucht dat hij het mooi vind, ik was bang dat hij het wat overdreven zou vinden. ‘Maar dat uitzicht zelf is nog mooier.’ zegt hij zacht. Ik grijns en kijk naar het licht dat schijnt vanuit alle gebouwen. ‘Het wordt straks nog mooier als de zon ondergaat.’ zeg ik en ik ga naar de keuken. ‘Wat wil je drinken?’ roep ik vanuit de keuken. ‘Kies maar wat.’ Ik kijk rond en besluit dan maar 2 glazen met rose mee te nemen. Ik geef hem het glas en ga bij hem zitten. ‘Ik hoop dat je het eten lekker vindt straks. ‘zeg ik met een lachje. Georg grijnst en heft zijn glas op zodat we kunnen toosten. ‘Op een prachtige vriendschap.’ zeg ik met een eerlijke glimlach. Georg knikt en onze glazen raken elkaar even waarna we tegelijk een slokje drinken. ‘Over die avond in mijn auto…’ Georg kijkt me aan en ik zucht. ‘Laten we dat maar aan tafel bespreken, straks wordt het eten koud.’ Ik sta op en ga meteen naar de keuken. Ik voel me best ongemakkelijk als ik terug denk aan die avond, ik heb mezelf veel te veel laten gaan. Verdronken in gedachten maak ik het voorgerecht klaar, wat zou er gebeurd zijn als ik mijn harde masker opgehouden had die avond? Ik zucht en schik de 2 borden mooi waarna ik ze met een glimlach naar binnen breng. ‘Smakelijk.’ Georg en ik lachen omdat we het beiden tegelijk zeiden. We eten in stilte ons voorgerecht en af en toe kruizen onze blikken. ‘Het spijt me dat ik mij zo heb laten gaan die avond.’ zeg ik zacht. Mijn bord is nog halfvol terwijl Georg al gedaan heeft. ‘Ik heb het gewoon al zolang ingehouden dat het eruit moest, en jij leek me te begrijpen.’ ik kijk hem aan en glimlach half. ‘Hey, ik vond het niet erg. Integendeel, het voelde goed om te weten dat je mij meteen vertrouwde om zoiets te vertellen.’ Ik glimlach en Georg pakt mijn hand die op tafel ligt. ‘Dank je, voor alles.’ zeg ik dankbaar. Ik knijp zacht in zijn hand, ik lach als ik zijn maag hoor knorren. ‘Tijd voor het hoofdgerecht.’ Ik sta op en ruim de borden af. Met een glimlach rond mijn lippen ga ik naar de keuken, ik schep het eten op en ga terug naar binnen. ‘Zin in een wijntje erbij?’ vraag ik terwijl ik de fles neem. Georg knikt en neemt de fles over. ‘Nee, niet zo.’ ik lach en ga achter Georg staan. ‘Je zit wel aan tafel met een echte Franse he, ik laat mijn wijn niet zomaar verpesten.’ zeg ik lachend. Ik leg mijn handen op de zijne en open de fles door zijn handen te laten bewegen zoals ik het wil. ‘En zo moet je inschenken.’ Ik neem de fles en doe het voor zoals ze het in de Franse restaurants doen. Georg lacht en kijk hoe ik mijn glas vul. Ik geef hem de fles zodat hij het zelf kan doen. Ik lach nog meer als hij het helemaal verkeerd doet. ‘Een goed begin.’ zeg ik met een k nipoog terwijl ik een slokje drink. De rest van de avond verloopt rustig, er hangt een ontspannen en vriendschappelijke sfeer waardoor ik helemaal ontspan. Het word al laat als de 2 flessen wijn op zijn en de tafel afgeruimd is. We ploffen samen in de zetel en ik voel dat de wijn begint te werken. ‘Wil je blijven slapen?’ vraag ik met een dubbele tong. ‘Je kunt zo niet rijden.’ voeg ik er nog snel aan toe als argument. Georg grijnst en knikt. ‘Ik heb wel geen pyjama bij?’ Het klinkt niet echt als een vaststelling, eerder als een twijfel. Ik lach en ga op zijn schoot zitten met aan elke kant 1 been. ‘Je boxer is ook goed.’ fluister ik speels in zijn oor.