Underwear 7

Hardhandig duwt hij mij tegen de koude muur aan en kijk ik hem bang aan. Het enigste wat hij doet is gemeen grijnzen en ik knipper met mijn ogen.
‘Ik heb het eten nog niet,’ piep ik en probeer mijzelf uit zijn stevige greep te verlossen. Helaas lukt het niet en geef ik de hoop op. Tranen lopen over mijn wangen heen en ze branden op mijn wangen. Mij benen trillen en ik hou mij vast aan het shirt van Zayn.
‘Je zou het regelen, dus geef mijn eten!’ Zayn leeft net zoals mij op straat en alle twee zwerven we rond zoekend naar eten.
Ik schud mijn hoofd en ik val op de grond neer. ‘Morgen is je laatste kans,’ sist hij voordat hij wegloopt en mij alleen achterlaat op de koude vloer.
Trillend van angst klauter ik omhoog en houd ik mijzelf stevig vast aan de muur. Ik boor mijn nagels in de stenen van de muur en leun met mijn voorhoofd ertegen aan. ‘Help me,’ fluister ik en snikken verlaten mijn mond. Waar is hij als ik hem het meest nodig heb?

Ik schrik wakker en zweetdruppeltjes vormen zich op mijn voorhoofd. ‘Liam,’ fluister ik en tranen prikken in mijn ooghoeken.
‘Aundrianne!’ Harry komt de kamer binnen en gaat naast mij op het tweepersoonsbed zitten. Hij probeert contact te maken met mijn ogen, maar ik sta het niet toe. Mijn blik werp ik op het dekbed die losjes over mijn lichaam ligt en met mijn handen knijp ik erin.
‘Liam,’ fluister ik weer en tranen biggelen over mijn wangen. ‘Wie is Liam?’ De hese stem van Harry laat mij opkijken en zijn ogen maken eigenlijk contact met de mijne. Ik schuif naar hem toe en verberg mijn hoofd in zijn shirt. Tranen vallen op zijn shirt wat een natte plek veroorzaakt. ‘Een vriend.’
Het is een tijdje stil en als Harry mij van zich aftrekt kijkt hij mij doordringend aan.
‘Je hebt een nachtmerrie gehad,’ mompelt hij en ik schud mijn hoofd. Ik heb geen nachtmerrie gehad, het was de realiteit.
Liam zou naar mij toe komen om eten te brengen. Ik had hem ontmoet toen ik een slaapplaats zocht en hij vroeg aan mij wat ik precies zocht. Hij hielp mij, nog nooit had ik mij zo veilig gevoeld als bij hem. Het leek hem niks te schelen dat ik op straat leefde, hij was een vriend voor mij. Dagenlang kwam hij langs, totdat ik Zayn tegenkwam. Ik had hem beloofd dat ik eten voor hem zou regelen, elke keer – elke dag kwam ik het na.
Tot die ene dag dat Liam niet opkwam dagen. Ik was radeloos en wist niet meer wat ik moest doen. Ik had geen eten meer, kleding meer en het ergste was geen eten voor Zayn meer.
Hij kwam elke dag weer langs, maar hij ging weg zonder eten. Hij liet me achter met wonden, blauwen plekken en het ergste: angst.
Liam heb ik nooit meer gezien en ben ik naar een ander dorp toe gevlucht. Het vermoorde me diep vanbinnen, elke nacht huilde ik mezelf inslaap op staat en realiseerde ik mij dat ik Liam nooit meer zou zien. Hij was weg, alsof hij in stof opgegaan is in de lucht.
‘Ga nog wat slapen, ik kom je over een uurtje wekken.’ Langzaam staat hij op en trekt hij de dekens over mij heen. Ik laat mijn hoofd op het kussenvallen en hij drukt een vlinderlicht kusje op mijn klamme voorhoofd. De deur valt dicht en ik grom.
Hij heeft mij gewoon in de steek gelaten, toen ik hem het meest nodig had. Ik veeg met mijn platte hand de zweetdruppeltjes van mijn voorhoofd af en sluit ik mijn ogen en val ik in een zorgeloze slaap.
‘Wakker worden.’ Lichtjes word ik heen en weer geschud en open ik moe mijn open. Harry grijnst breed en zwakjes glimlach ik terug. Dit keer heb ik niet meer gedroomd, waar ik blij om ben.
Ik zie dat Harry een ander shirt aangetrokken heeft, wat hem goed staat.
‘Waar kijk je naar?’ Schamend kijk ik op en trekt Harry een wenkbrauw op. Mijn wangen beginnen te gloeien en ik probeer ze te verbergen. ‘Jou,’ fluister ik.
Hij kruipt over het bed heen en gaat naast mij zitten. ‘Kijk me aan,’ beveelt hij me en zonder na te denken kijk ik hem recht aan. Met zijn vingers glijd hij fluweel over mijn wang heen en laat het een pikkerig gevoel achter. ‘Glimlach,’ beveelt hij mij voor de tweede keer en zwakjes glimlach ik.
Niet goedkeurend schud hij zijn hoofd en beweegt hij zijn duimen naar mijn mondhoeken toe om ze daarna zachtjes omhoog te trekken. ‘Glimlach,’ fluistert hij en zijn duimen verlaten mijn mondhoeken. Moeilijk probeer ik een glimlach op mijn gezicht te krijgen en zucht ik diep.
Ik bijt op mijn lip, ik kan niet glimlachen. ‘Je bent mooier als je glimlacht,’ fluistert hij zachtjes in mijn oor en toch komt er een klein glimlachje op mijn gezicht te staan.
Vol trots staart hij mij aan en knikt hij nu goedkeurend zijn hoofd. Zijn helder groene ogen twinkelen en met een brede glimlach ontstaan er schattige kuiltjes in zijn wangen.
‘Het is een begin.’ Hij slaat zijn arm om mijn middel en trekt mij dichterna zich toe. Met zijn vingers streelt hij over mijn blote arm heen en ontstaat kippenvel.
Harry blaast zachtjes tegen mijn nek aan wat mijn hoofd overuren laat slaan. Zijn krullen prikken tegen mijn wang aan en het kietelt zachtjes.
Hij stopt met blazen en kijkt mij aan. ‘Het is een begin van een beter leven die je te wachten staat.'