OOO - Prologue

London, one year ago

'Louis?' Vroeg ik zachtjes, mijn lippen weken nauwelijks van elkaar. Ik was moe, we hadden vannacht een optreden gehad en hadden tot laat in de avond handtekeningen uitgedeelt. We waren in het hotel waar we die nacht zouden logeren; ik deelde mijn kamer met Louis.
Louis geeuwde; 'Ja?' antwoorde hij. Onwillekeurig gaapte ik ook. 'Zal je nooit weggaan?'
Ik wist zeker dat hij zijn wenkbrauwen fronste, ook al was de kamer enkel verlicht door een nachtlampje en kon ik daardoor alleen vaag de contouren van zijn bed onderscheiden. 'Iedereen laat me altijd in de steek. Ze gaan allemaal weg,' murmelde ik.
Louis' stem was helder; hij klonk zoveel wakkerder dan mij. 'Ik zal je nooit verlaten, Harry. Ik zal er altijd voor je zijn en altijd bij je blijven.
'Beloof je me dat?' Vroeg ik zachtjes.
'Ja.' Was zijn simpele antwoord.
'Dan is het goed.' Antwoorde ik en viel in slaap.

Maar ook hij ging weg. Dacht ik.