22. Freedom is the answer
Harry staat ongeduldig te trippelen in de tent en ik steek even mijn hoofd om het tentzeil. “Je kunt het Harry, wees daar maar zeker van!” “Ik hoop het.” Ik knijp bemoedigend in zijn hand en ga dan bij de anderen staan. Iedereen is heel enthousiast. Ze staan te juichen en in hun handen te klappen terwijl de leerkrachten vermaakt staan toe te kijken. Wat me wel opvalt is dat Naïma; een meisje dat veel met Viktor omgaat, Gabrielle; de zus van Fleur, Cho en Dawn verdwenen zijn. Dus Dawn is helemaal niet de enigste.
Een luid gejoel stijgt op wanneer Perkamentus op een verhoging gaat gaan staan en zijn stem verluid. “Beste jongens, meisjes en leerkrachten! Vandaag gaat het toverschool toernooi officieel van start, door dat de deelnemers zich wagen aan de eerste opdracht. In deze opdracht worden al jullie vaardigheden sterk op de proef gesteld. Misschien is het jullie al opgevallen, dat er van iedere deelnemer een dicht verwante persoon verdwenen is. Het is de bedoeling dat iedere deelnemer zijn vriendin red van de enorme monsters, namelijk de verschillende draken!” Perkamentus’ lippen bewegen, waarna het grote doek verdwijnt tot as. Een grote kooi met een Chinese Zenger die wild tekeer gaat, wordt vrij gegeven. Achteraan, net achter de draak, staat Naïma bewusteloos aan een poort geketend. “Geen paniek mensen, de draak kan jullie niets doen! Voor de deelnemers is het namelijk de bedoeling dat ze hun dierbare persoon eerst redden. Daarna moeten ze een stuk perkament proberen te bemachtigen, waar een tekst op staat in een andere taal, natuurlijk een taal die verwant is met een van de twee personen binnenin de kooi. In deze tekst staat waar je een gouden ei kunt vinden. Dat gouden ei is belangrijk voor de tweede opdracht en zonder dat staan jullie nergens. Na deze opdracht krijg je nog een half uur om de tekst te vertalen, daarna moet je het perkament weer indienen. En dan nu onze eerste deelnemer; Viktor Kruml!” Viktor komt zwaaiend naar de kooi toegelopen en treedt dan toe. Hij gebruikt een Bijziendheidbezwering om de Zenger haar ogen uit te schakelen, wat echter haar zwakke plek is. De draak gaat wild tekeer, door het zicht dat haar belemmert werd en vertrappelt enkele van haar eigen eieren. Het lukt Viktor nu wel heel erg gemakkelijk om Naïma te bevrijden en het stuk perkament te bemachtigen. Het hele schouwspel duurde zo’n vijftien à dertig minuten en samen met de manier waarop hij de eerste opdracht volbracht, krijgt hij veertig punten toebedeelt. Een luid applaus stijg op wanneer Naïma en Viktor hand in hand de kooi uit komen gelopen en ergens diep vanbinnen voel ik me wat jaloers. Hij heeft iemand, Ron heeft iemand.
“Dames en Heren, Viktor Kruml! Een perfecte uitvoering van de eerste deelnemer. Nu maar hopen dat de tweede kandidaat het ook zo uitstekend doet, namelijk Harry Potter!” Velen applaudisseren en juichen voor hem, maar er zijn er ook veel die met hun armen over elkaar, stil naar het schouwspel staan te staren.
Dawn Pov.
Harry stapt nogal moeizaam de kooi binnen en kijkt voorzichtig in het rond, maar wanneer hij mij ziet staan klaart zijn gezicht meteen op. Zijn mondhoeken vormen een glimlach en hij kijkt me met fonkelende ogen aan. Wat echter snel verandert wanneer hij de Hongaarse Hoornstaart ziet, die zijn staart rond mijn benen heeft gewikkeld.
Ik liep vrolijk achter de groep meiden aan en kreeg een glimlach op mijn gezicht wanneer ik aan de eerste opdracht dacht. Maar die glimlach verdween al snel, als ik bruusk een kamer in werd getrokken en het bewustzijn verloor door ‘Dormendio’. Alhoewel het niet lang duurde vooraleer ik mijn ogen weer opende. Ik zat in een comfortabele fauteuil, samen met Cho en nog twee andere meisjes. Ik probeerde recht te staan, maar door de duizel in mijn hoofd viel ik meteen weer neer op mijn achterste. “Hallo, ik ben Naïma.” Ik draaide mijn hoofd een kwartslag naar rechts en zag een meisje zitten met rood haar en groene ogen. Ze had echt een mooie gezichtsstructuur, één waarop je jaloers wordt. “Mijn naam is Dawn.” “Wat doen we hier eigenlijk? Trouwens, ik ben Gabrielle.” Ik knikte vriendelijk en richtte me dan weer op Cho. “Ik weet het niet. We zullen wel snel worden ingelicht, hoop ik.” Niet veel later werden mijn woorden werkelijkheid, want Perkamentus kwam de kamer ingelopen en keek ons alle vier glimlachend aan. “Dag dames, jullie vragen je waarschijnlijk al af wat jullie hier doen?” We knikten op het zelfde moment, maar zwegen weer abrupt wanneer Perkamentus opnieuw wou beginnen met praten. “Het is dus de bedoeling dat de vier deelnemers elk een van jullie moeten redden en jullie kunnen wel al raden bij wie horen. Het spijt ons wel dat we jullie op zo’n manier weg moesten kapen, maar we konden niet anders. Gewoon om de deelnemers nog nieuwsgieriger te maken en omdat de anderen hun nieuwsgierigheid dan ook niet meer zouden kunnen verbergen. Jullie worden vastgebonden aan een hekken in een drakenkooi, maar de draken zullen jullie voor de volle honderd procent niets doen. Daar mogen jullie zeker van zijn. Wanneer jullie gered zijn, moeten jullie nog samen een tekst uit een andere taal, vertalen om het belangrijke gouden ei te vinden, dat jullie zal leiden naar de volgende opdracht. Ik wens jullie allen veel succes.” “Mogen we weten welke taal we voorgeschoteld krijgen?” “Nee, het spijt me, maar dat zal je op het moment zelf moeten zien.” Perkamentus draaide hem om, opende de deur en vroeg om hem te volgen. “Heb je dan nog de teksten doorgenomen die ik je gevraagd had, Dawn?” “Nee, het spijt me.” Ik zag dat hij wat verontwaardigt naar me keek, maar volgde dan toch hem en de anderen naar de kleine, onzichtbare tent achter de kooi. Diegene waar we zouden moeten wachten, totdat het onze beurt was om de gevangene te spelen.
Een luid gejoel stijgt op wanneer Perkamentus op een verhoging gaat gaan staan en zijn stem verluid. “Beste jongens, meisjes en leerkrachten! Vandaag gaat het toverschool toernooi officieel van start, door dat de deelnemers zich wagen aan de eerste opdracht. In deze opdracht worden al jullie vaardigheden sterk op de proef gesteld. Misschien is het jullie al opgevallen, dat er van iedere deelnemer een dicht verwante persoon verdwenen is. Het is de bedoeling dat iedere deelnemer zijn vriendin red van de enorme monsters, namelijk de verschillende draken!” Perkamentus’ lippen bewegen, waarna het grote doek verdwijnt tot as. Een grote kooi met een Chinese Zenger die wild tekeer gaat, wordt vrij gegeven. Achteraan, net achter de draak, staat Naïma bewusteloos aan een poort geketend. “Geen paniek mensen, de draak kan jullie niets doen! Voor de deelnemers is het namelijk de bedoeling dat ze hun dierbare persoon eerst redden. Daarna moeten ze een stuk perkament proberen te bemachtigen, waar een tekst op staat in een andere taal, natuurlijk een taal die verwant is met een van de twee personen binnenin de kooi. In deze tekst staat waar je een gouden ei kunt vinden. Dat gouden ei is belangrijk voor de tweede opdracht en zonder dat staan jullie nergens. Na deze opdracht krijg je nog een half uur om de tekst te vertalen, daarna moet je het perkament weer indienen. En dan nu onze eerste deelnemer; Viktor Kruml!” Viktor komt zwaaiend naar de kooi toegelopen en treedt dan toe. Hij gebruikt een Bijziendheidbezwering om de Zenger haar ogen uit te schakelen, wat echter haar zwakke plek is. De draak gaat wild tekeer, door het zicht dat haar belemmert werd en vertrappelt enkele van haar eigen eieren. Het lukt Viktor nu wel heel erg gemakkelijk om Naïma te bevrijden en het stuk perkament te bemachtigen. Het hele schouwspel duurde zo’n vijftien à dertig minuten en samen met de manier waarop hij de eerste opdracht volbracht, krijgt hij veertig punten toebedeelt. Een luid applaus stijg op wanneer Naïma en Viktor hand in hand de kooi uit komen gelopen en ergens diep vanbinnen voel ik me wat jaloers. Hij heeft iemand, Ron heeft iemand.
“Dames en Heren, Viktor Kruml! Een perfecte uitvoering van de eerste deelnemer. Nu maar hopen dat de tweede kandidaat het ook zo uitstekend doet, namelijk Harry Potter!” Velen applaudisseren en juichen voor hem, maar er zijn er ook veel die met hun armen over elkaar, stil naar het schouwspel staan te staren.
Dawn Pov.
Harry stapt nogal moeizaam de kooi binnen en kijkt voorzichtig in het rond, maar wanneer hij mij ziet staan klaart zijn gezicht meteen op. Zijn mondhoeken vormen een glimlach en hij kijkt me met fonkelende ogen aan. Wat echter snel verandert wanneer hij de Hongaarse Hoornstaart ziet, die zijn staart rond mijn benen heeft gewikkeld.
Ik liep vrolijk achter de groep meiden aan en kreeg een glimlach op mijn gezicht wanneer ik aan de eerste opdracht dacht. Maar die glimlach verdween al snel, als ik bruusk een kamer in werd getrokken en het bewustzijn verloor door ‘Dormendio’. Alhoewel het niet lang duurde vooraleer ik mijn ogen weer opende. Ik zat in een comfortabele fauteuil, samen met Cho en nog twee andere meisjes. Ik probeerde recht te staan, maar door de duizel in mijn hoofd viel ik meteen weer neer op mijn achterste. “Hallo, ik ben Naïma.” Ik draaide mijn hoofd een kwartslag naar rechts en zag een meisje zitten met rood haar en groene ogen. Ze had echt een mooie gezichtsstructuur, één waarop je jaloers wordt. “Mijn naam is Dawn.” “Wat doen we hier eigenlijk? Trouwens, ik ben Gabrielle.” Ik knikte vriendelijk en richtte me dan weer op Cho. “Ik weet het niet. We zullen wel snel worden ingelicht, hoop ik.” Niet veel later werden mijn woorden werkelijkheid, want Perkamentus kwam de kamer ingelopen en keek ons alle vier glimlachend aan. “Dag dames, jullie vragen je waarschijnlijk al af wat jullie hier doen?” We knikten op het zelfde moment, maar zwegen weer abrupt wanneer Perkamentus opnieuw wou beginnen met praten. “Het is dus de bedoeling dat de vier deelnemers elk een van jullie moeten redden en jullie kunnen wel al raden bij wie horen. Het spijt ons wel dat we jullie op zo’n manier weg moesten kapen, maar we konden niet anders. Gewoon om de deelnemers nog nieuwsgieriger te maken en omdat de anderen hun nieuwsgierigheid dan ook niet meer zouden kunnen verbergen. Jullie worden vastgebonden aan een hekken in een drakenkooi, maar de draken zullen jullie voor de volle honderd procent niets doen. Daar mogen jullie zeker van zijn. Wanneer jullie gered zijn, moeten jullie nog samen een tekst uit een andere taal, vertalen om het belangrijke gouden ei te vinden, dat jullie zal leiden naar de volgende opdracht. Ik wens jullie allen veel succes.” “Mogen we weten welke taal we voorgeschoteld krijgen?” “Nee, het spijt me, maar dat zal je op het moment zelf moeten zien.” Perkamentus draaide hem om, opende de deur en vroeg om hem te volgen. “Heb je dan nog de teksten doorgenomen die ik je gevraagd had, Dawn?” “Nee, het spijt me.” Ik zag dat hij wat verontwaardigt naar me keek, maar volgde dan toch hem en de anderen naar de kleine, onzichtbare tent achter de kooi. Diegene waar we zouden moeten wachten, totdat het onze beurt was om de gevangene te spelen.
Er zijn nog geen reacties.