Food

Ik loop vlak achter hem aan. Elke deur, beweging en niet onbelangrijk WEG in mijn gedachten inprentend. Mijn ogen worden groot als Zexion een immens grote koelkast opent. Waren deze mensen misschien bang dat het hele land opeens zonder voedsel zou komen te zitten? Dat krijg ik op een heel jaar nog niet op !!! “Zo al besloten wat je wilt ?” Ik schud mijn hoofd. Hoe moest ik hier nou iets uit kiezen ? “Zal ik in jou plaats beslissen ?” En zonder op mijn antwoord te wachten duikt hij de koelkast weer in.”Mmm waar heeft ze ?”... Ha daar !” Tevreden haal hij een klein schaaltje uit de koelkast te voor schijn. Na die weer te hebben gesloten stopt hij de schaal met geheime inhoud in de magnetron.Na enkele minuten piept dat ding als hel. Het hoge gepiep doet verschrikkelijk veel pijn aan mijn oren. Help!! Laat het ophouden! Ik wil al niet meer eten !!! Schreeuw ik innerlijk. Met een gedempte klik gaat het deurtje open en stopt het gepiep. Tevreden trekt Zexion de schaal uit de magnetron. Een heerlijke geur vult de keuken. “Dit ga je heerlijk vinden.” Daar twijfel ik niet aan denk ik al likkebaardend. “Mams huisbereide lasagne !” zegt hij niet zonder enige trots. En zodra hij de schaal voor mijn neus zet val ik aan. “Auw !!” roep ik uit. “Wat is er ?” vraagt hij geschrokken. “Tong verbrand.”mompel ik. Zexion begint te lachen. “Niet leuk.” pruil ik. “Sorry,hikt hij, maar dat is het wel” “Niet!!!” roep ik kwaad. “Goed goed, het is niet grappig.” Zegt hij terwijl hij heel erg zijn best moet doen om het niet uit te proesten. Nog lichtjes na-pruilend probeer ik zijn hand te ontwijken. En na een tijd je lijkt hij het op te geven en kan ik rustig, zonder mijn tong te verbranden, verder eten....
Nou dat dacht ik dan toch. Ik heb mijn eerste hap nog niet door geslikt of hij gooit mijn haar al ongenadig door de war. Vinden mensen dit nu echt leuk ? Nou deze neko niet !