Underwear 12

De vader van Harry komt onze kant uitgelopen en ik zie hoe Harry en Louis zich omdraaien om met grove passen weg te lopen. ‘Daar komt niks van in!’ roept hij woest en zuchtend draaien ze zich om. Met grote ogen staar ik ze aan en krijgen ze allebei een tuinbroek toegeworpen.
‘Wat is er?’ fluister ik tegen Harry die moeilijk de tuinbroek over zijn normale broek trekt. Hij stopt eventjes en werpt zijn blik nu op mij. ‘Het is weer tijd voor de tuin,’ gromt hij woest. De vader van Harry trekt een zak met aarde open en begint er in te scheppen.
‘Misschien kan zij ook wel meehelpen?’ Ik zet een stap naar achter en bots zo tegen een standbeeld aan die hevig begint te trillen. Nog net op tijd kan Harry hem vastpakken anders lag hij nu gebroken in duizenden stukjes op de grond.
‘Je weet niet eens wie ze is en je vraagt al of ze mee wilt helpen?’ sist Harry woest. Zijn vader fronst zijn wenkbrauwen en gooit een schep op de grond. Hij klopt zijn handen af op zijn tuinbroek en begint richting mij te lopen. ‘Ik ben de vader van Harry, jij bent?’
Harry en Louis hebben inmiddels hun tuinbroek aan en het lijken net twee malloten van het circus. De tuinbroek van Harry is donkerblauw en de tuinbroek van Louis is rood, zoals zijn felle rode broek. ‘Ik ben Aundrianne, meneer,’ zeg ik netjes.
Hij knikt en neemt mij opzicht door met zijn ogen over mij heen te glijden. ‘Vriendinnetje van Harry?’ Mijn handen hangen slap naast mijn lichaam en ik hoor hoe Louis in de lach schiet.
‘Nee vader, ze is gewoon een vriendin.’ Hij werpt een zwijgende blik naar Louis die meteen ophoud. Hij knikt en draait zich daarna om en pakt de schep die hij net op de grond gooide weer op.
Harry en Louis lopen achter hem aan en hij legt uit wat er precies moet gebeuren. Ikzelf sta tegen de muur aangeleund en kijk aandachtig wat ze gaan doen.
Tien minuten later sta ik nog steeds zoals ik eerst stond, tegen de muur aangeleund en zijn ze met zijn drieën bezig in de tuin. De vader van Harry graaft een gat, Harry plant een boompje of plantje en Louis is bezig met de zak aarde.
‘Aundrianne, ga anders naar binnen toe dit duurt nog wel eventjes,’ mompelt Harry en met een beweging staat Louis naast mij. ‘Nee, ze kan ook helpen!’ Ik zet een stap naar achter toe en sta strak tegen de muur aan. Harry gromt en Louis kijkt mij aan.
Zijn vader zucht en schud bedenkelijk zijn hoofd. Ik loop naar de deur toe en kijk nog een keer achterom en zie hoe Harry naar mij glimlacht. Waterig glimlach ik terug en loop ik vluchtig naar binnen toe. Zoals altijd weet ik niet waar ik heen moet en neem ik maar de rechterkant.
Ik trek een deur open en met verbazing is het een slaapkamer die blauwen wanden bezit en er staat een groot rond bed in het midden van de kamer. Hij is bekleed met vele kussens wat het gezellig maakt. Tegen de muur staat een bureau en nieuwsgierig loop ik erheen.
Met mijn vingers glijd ik over het eikenhout heen van het bureau en raak ik een fotolijstje aan. Ik pak voorzichtig het fotolijstje met trillende handen vast en zie hoe er een foto in zit. Harry samen met een meisje die breed glimlachen. Ik zie hoe de arm van Harry om het middel van het meisje geslagen is en het meisje lijkt gelukkig te zijn. Harry kijkt iets minder enthousiast, waarom weet ik niet.
‘Ze heette Aundra.’ Geschrokken valt het fotolijstje uit mijn handen en valt hij met een harde klap op het houten bureau. Ik draai me om en Gemma staat in de deuropening. ‘Het was de vriendin van Harry,’ fluistert ze en ze betreed de kamer, die van Harry is.
Ze gaat naast mij staan en pakt het fotolijstje die op het bureau ligt op. Met haar vingers streelt ze over het meisje heen en glimlacht ze waterig. ‘Ze lijkt op jou, het innerlijk bedoel ik.’ Met opgezette ogen kijk ik haar aan en zet ze netjes het fotolijstje terug op de plek waar hij eerst stond.
‘Waarom is het uit?’ Gemma kijkt op van het fotolijstje en haar ogen staan dof en moe. Ze slikt duidelijk hoorbaar en ik voel hoe de nieuwsgierigheid overneemt, wat ik wel vaker heb sinds ik hier ben. ‘Ze is overleden aan kanker,’ mompelt ze en ik kauw op mijn wang.
‘Harry was voordat ze Aundra kende heel anders dan dat hij nu is, hij sloot iedereen buiten maar door haar opende er een hele nieuwe wereld voor Harry.’
Benieuwd over het verhaal stopt ze en schud ze haar hoofd. ‘Ik hoor dit niet te vertellen, Harry moet het zelf doen.’ Met spijtige ogen staart ze mij aan en slaat ze haar ogen neer. Haar handen trillen en ik pak ze stevig vast. Geschrokken knijpt ze in mijn handen.
‘Luister, ik weet dat jij me niet mag maar geef me dan minimaal één reden waarom.’
Haar ogen branden in de mijne en ruw trekt ze haar handen terug. Ze wrijft er zorgzaam overheen alsof ze haar huid wat ik aangeraakt heb eraf wil krabben. ‘Je bent aardig. Harry is weer vrolijk net zoals hij met Aundra was, het voelt niet goed om dat te zien.’ Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar aan en kraakt de vloer, wat betekend dat iemand binnen stapt.
Gemma en ik kijken alle twee op en Harry kijkt ons aan. ‘Wat gebeurd hier allemaal?’ Zijn blik laat hij op Gemma rusten die naar hem toe loopt en hem aan de kant duwt. ‘Niks,’ snauwt ze en loopt zonder nog iets te zeggen de kamer uit. Harry komt mijn kant opgelopen en kijkt mij met een vragende blik aan. Alle woorden die Gemma spoken door mijn hoofd en probeer ze een goed plekje te geven.