Dromen

Dromen, het lijkt zo lang geleden, zo vaag ver weg. Maar de droom, zo helder als het licht van de volle maan. Bomen waaien, de wind blaast door mijn haar. De lucht ruikt zo puur, echt. Veel beter dan die muffige stofgeur. De sterren maken me aan het huilen, ze zijn zo mooi! Ik huil, onder het licht van de volle maan. De maan kleurt mijn ogen naar geel. Het licht streelt me, achter mijn oren. Lichtjes voel ik mezelf zweven, mijn voeten zacht worden. Langzaam wordt ik een met de struiken, het gras. Ik ren. Tranen springen in mijn ogen, de vrijheid is altijd zo dichtbij geweest. Maar nooit, nooit kon ik erbij. Naast me verschijnen twee wolven. Ze knikken, als een soort van begroeting. Kan ik ze vertrouwen? Ja, ik ben niet eerder ergens zo zeker van geweest. Met mijn metgezellen ontdek ik een nieuwe wereld. Een wereld van vrijheid en donkere bossen. Ik huil, als een wolf. Samen met de andere wolven. Verward, ben ik mens of wolf? Het maakt me niet uit, ik heb zo'n goed gevoel! Rennend ga ik mijn nieuwe wereld tegemoet. De wereld waarin ik thuishoor.