Underwear 15

Harry.
Iemand klopt op mijn slaapkamerdeur en kreunend roep ik dat de gene binnen mag komen. ‘Harry, kom alsjeblieft wat eten,’ zeurt mijn moeder en het enigste wat ik doe is naar het plafond staren. Het matras zakt in en voel hoe ze met haar handen langs mijn schouders gaat.
‘Je ligt de hele dag al in bed, wat is er?’ Ik snuif en doordat ik opkijk doet mijn nek zeer en draai ik met mijn hoofd rondjes. Ze zucht en ik lik met mijn tong over mijn tanden heen. ‘Er is niks, ga nu.’
Ik zie hoe ze schrikt van mijn opmerking en vluchtig springt ze van mijn bed af. Mijn blik werp ik weer op het planfond wat een afleiding geworden is dat ik niet meer aan Aundrianne denk.
Ik vervloek mijzelf en knijp mijn ogen dicht, ik had het niet mogen denken. ‘Waar ben je?’ fluister ik en voel hoe ik begin te trillen van woede. Wie weet wat Liam van plan is?
‘Harry.’ Het is Gemma die voor de tweede keer vandaag mijn kamer betreed. De hele dag lig ik al in bed niet denkend aan Aundrianne, maar toch lukt het niet. Elke minuut denk ik aan haar en het maakt me gek. Gek van binnen en gek van buiten.
‘Gemma,’ kaats ik bruuts terug en ze zucht diep. ‘Ga het spelletje nou niet opnieuw spelen,’ sist ze en met boze ogen staar ik haar aan.
‘Ik speel geen spelletje, de enige die hier spelletjes speelt ben jij.’ Met opgetrokken wenkbrauwen staart ze mij aan en ga ik rechtop mijn bed zitten en leun ik met mijn hoofd tegen het kussen aan.
‘Je weet best wat ik bedoel: Doe trouwens Gemma de groeten van me,’ imiteer ik Liam en ik verspreek me en begin luidruchtig te kuchen.
Haar ogen worden groot en ze staan bang. Verast staar ik haar aan en als ik opspring van mijn bed en naar haar toe loopt schud ze onwillig haar hoofd. ‘Ik, hij, zeg niet dat Aundrianne bij hem is?’
Ze leunt tegen de muur aan en mijn ogen worden dit keer groot, tienmaal groter dan die van Gemma net waren. ‘Ze is hier niet, geloof me als ik zeg dat ze beter af is bij mij,’ imiteer ik Liam weer en ik zie hoe ze naar iets grijpt om haar staande te houden.
‘Gemma!’ gil ik en pak ik haar middel beet om haar staande te houden. Paniekerig slaat ze haar handen om mijn nek en trekt ze mij dichter tegen haar aan. ‘Zoek haar,’ happend naar adem komt ze moeilijk door haar woorden heen.
‘Zoek haar, Harry!’ roept ze nu duidelijker en versteend blijf ik staan. Gemma duwt me naar achter toe doordat ze haar armen nog steeds om mijn nek geslagen heeft en ze duwt me op het bed. Ze gaat boven mij hangen en twee paar boze ogen kijken mij aan.
Knipperend met mijn ogen knik ik en duw ik haar van mij af en hang ik nu boven haar. ‘Hoe ken je Liam?’ Haar ogen vliegen alle kanten op en ze duwt met haar handen tegen mijn borst aan. Alleen ben ik sterker en duw ik haar met volle kracht verder het matras in.
‘Via Niall,’ mompelt ze en ik trek een wenkbrauw op. Niall, die jongen die getrouwd is met eten en een Iers accent heeft? ‘Is hij te vertrouwen?’ Ze knikt met haar hoofd en ik grijns breed.
‘Fijn, bel hem op en zeg dat ik hem wil spreken.’ Ik duw mezelf van het bed af en Gemma staat haastend op. Tijd om haar kleren recht te trekken heeft ze niet, want ze weet dat ik het meen. De deur valt dicht en ga klakkend met mijn tong op het bed zitten.
Tien minuten later gaat de deur weer open en steekt Harry haar hoofd langs de deur heen. ‘Hij is erover 5 minuten, vergeet niet dat het een breekbare jongen is.’
Rollend met mijn ogen knik ik goedkeurend en glimlacht ze waterig. Niall heb ik nooit goed gekend en ken hem alleen doordat Gemma hem kent. Soms zat hij gewoon in de slaapkamer van Gemma en niemand die iets doorhad.
‘Harry?’ fluistert een Ierse stem schor en ik kijk op. Zijn blauwe ogen doorboren de mijne en ik sta regelrecht op. ‘Ja dat ben ik, Niall?’ Hij knikt en spelend met zijn vingers loopt hij mijn slaapkamer binnen. Ik zeg dat hij plaats mag nemen op mijn bureau stoel, wat hij ook doet.
‘Help me Liam vinden.’ Val ik meteen uit de deur en sprakeloos staart hij mij aan. ‘Waarom?’ Hij vist een kauwgompje uit zijn broekzak en kauwend op zijn verse kauwgom glimlacht hij breed. Zijn voortanden staan scheef wat een duidelijk beeld geeft.
‘Goed, wat wil je ervoor hebben?’ zucht ik en ik hoor hem vanaf mijn bed – waar ik op zit, kauwen. Nadenkend haalt hij nonchalant zijn schouders op en mikt hij het papiertje van de kauwgom in mijn prullenbak die langs het bureau staan. ‘Als ik je help met Liam zoeken, wil ik dat je een goed woordje voor mij doet bij je ouders.’
‘Wat?’ sis ik en hij lacht geamuseerd. Hij staat op van mijn bureaustoel en loopt richting mij op. Zijn ogen staan vriendelijk maar tegelijkertijd ook duivels. ‘Het is simpel, gewoon een goed woordje.’
Nog steeds niet snappend kijk ik hem aan en rolt hij met zijn ogen.
‘Je ouders mogen mij niet – zoals ze iedereen niet mogen en ik zou graag door de voordeur binnen willen komen, niet door het raam van de slaapkamer van Gemma.’
Eindelijk snap ik hem en worden mijn ogen groot. ‘Gemma en jij?’ Hij knikt met zijn hoofd en glimlacht zwakjes naar mij. Ik had niet gedacht dat Gemma voor een jongen zou vallen zoals Niall, ik heb er nog nooit bij stilgestaan. ‘Goed, ik doe het,’ zucht ik en hij grijnst.. ‘Gelukkig, want ik weet waar Liam is.’