Underwear 16

Waar ga je heen?’ Liam trekt mij terug en zo bots ik tegen zijn borstkast op. Geschrokken deins ik achteruit en glimlacht hij breed. ‘Ik moet maar weer eens gaan,’ mompel ik zacht.
Voor ik me terug kan trekken uit de greep van Liam duwt hij mij in de bank en gaat hij naast mij zitten. Met mijn hand beweeg ik over de bank heen en zucht Liam geïrriteerd. ‘Liam, ik moet nu echt gaan,’ dram ik door en hij werpt mij een boze blik toe.
Ruw staat hij op en kijkt hij door het raam naar buiten toe. ‘Waar blijft hij,’ gromt hij en ik krimp in elkaar. Waarom doet Liam opeens zo raar en anders dan normaal?
De bel gaat en bang kruip ik in de hoek van de bank. Liam grijnst breed en rent haastend naar de voordeur toe en met grote ogen en spitste oren luister ik aandachtig. Een rilling schiet erdoor mij heen als ik de bekende stem hoor van Zayn.
Wat moet Zayn bij Liam doen en waarom laat Liam hem eigenlijk binnen? De voordeur klapt dicht en luide voetstappen weerklinken steeds harder. Met gespleten ogen zie ik hoe Liam de woonkamer binnen komt lopen met Zayn achterhem aan. Als zijn ogen op mij gericht zijn trekt hij een wenkbrauw op en kijken zijn grote bruine ogen mij met afschuw aan.
‘Wat doet zij hier?’ sist Zayn woest naar Liam die met zijn ogen rolt. ‘Ik kwam haar tegen op straat, zeg niet dat ik niks had moeten zeggen.’ Ik kijk naar de 2 personen die voor mij tegen elkaar kibbelen en Liam gromt.
Zayn heeft andere kleren aan, wat mij nu pas opvalt. Waarschijnlijk zijn het de kleren van Liam, want het is zijn smaak. Zijn haar zit ook beter in model en hij heeft zich geschoren.
‘Oké, ik zeg niks,’ mompelt Zayn schouderophalend en nu kijken ze mij alle twee aan. Zayn komt naar mij toegelopen en gaat voor mij staan en kijkt op mij neer. ‘Hoe kom je aan die kleren?’ Hij likt over zijn lippen heen en kijkt mij afwachtend aan.
‘Hoe kom jij aan die kleren?’ kaats ik fel terug en hij pakt mijn blouse stevig beet en trekt mij meteen zo omhoog. Zijn bruine ogen staren mij boos aan en hij snuift hard.
‘Zayn, laat haar los,’ mompelt Liam die nog steeds op zijn plek staat waar hij net ook stond. Zayn kijkt weg en laat me zonder pardon los. Ik val op de bank en kruip weer in de hoek. ‘Nou goed?’
Het is een tijdje stil in de woonkamer doordat Zayn en Liam alleen maar hun ogen gericht hebben op mij en het voelt akelig aan.
De bel gaat en hij galmt door het huis heen. Gevloek komt eruit de mond van Liam die zuchtend opstaat en naar de voordeur loopt. Zayn zit naast mij en glimlacht breed uit.
‘Ik ken geen Aundrianne, fijne dag nog.’ Ik ga rechtop zitten en kijk door het raam naar buiten toe. Harry staat voor de deur en hij ziet er slecht uit. Een brok vormt zich in mijn keel en ik wil opstaan maar Zayn houd me tegen. ‘Nieuw vriendje?’ grijnst hij en ik rol met mijn ogen. Ik zie hoe Harry zijn ogen over het huis laat glijden.
Er stapt een jongen met blonde haren uit de auto en zijn mond begint te bewegen. Helaas kan ik niet horen wat ze zeggen en geef ik de moed op. ‘Harry is niet de slimste, Aundrianne.’ Mijn naam spuugt hij walgelijk uit en ik frons mijn wenkbrauwen.
Ik zie hoe Harry en de blonde jongen nog steeds voor het huis staan en ik raak diep verstrikt in de fel blauwe ogen van de jongen. Ze twinkelen en ik glimlach waterig. De jongen kijkt weg en tikt Harry aan die opschrikt.
‘Niall ook niet,’ gromt hij nu en ik schat in dat de jongen met blonde haren en fel blauwe ogen Niall heet. Zayn zegt niks en heeft zijn blik ook op de twee jongens gericht die buiten aan het praten zijn. Waar ze het overhebben weet ik niet, toch zou ik het graag willen weten.
‘Weetje, Harry is een goede jongen ik snap dat je hem leuk vind.’ Grinnikend loopt Liam naar het raam toe en trekt aan de gordijnen die ervoor hangen. Nu heb ik geen zicht meer op ze en voel ik hoe mijn handen beginnen te zweten.
‘Net zoals Aundra hem leuk vond.’ Verstijf zit ik in de bank en neemt hij plaats op de bank tegenover ons. Zayn snapt hem blijkbaar ook niet want hij is net zo verast als ik ben.
Hoe weet hij dit allemaal, hij kent Harry toch helemaal niet?
‘Zayn, je moet gaan.’ Protesterend staat hij op en dringt alles langzamerhand tot mij door wat Liam net gezegd heeft, alleen snap ik er nog steeds niks van. ‘Ik kom morgen terug,’ sist Zayn en hij verlaat de woonkamer.
Liam kijkt nieuwsgierig naar het raam en staat op. ‘Zullen ze er nog staan?’ Ruw trekt hij aan het gordijn die zonder probleem hard op de vloer valt. Het maakt veel lawaai en het trekt ze aandacht van Harry en Niall die het gehoord hebben. De heldere groene ogen van Harry doorboren de mijne, die bang en emotieloos staan. Bang voor Liam.
‘Harry,’ piep ik en sta op van de bank. Gebroken loop ik naar het raam toe en leg ik mijn hand op het koude glas die mijn spiegelbeeld weerkaats. Waarom loop ik niet gewoon weg, weg van Liam, weg van al de vragen die door mijn hoofd spoken die Liam mij stelde.
Er is alleen één ding, ik kan het niet.