01, het schooljaar begint.

Ik zit in een auto. Mijn vader zit achter het stuur. mijn moeder naast hem en ik, ik zit op de achterbank.
"We zijn er bijna." hoor ik de zware stem van mijn vader zeggen.
Niemand reageerde echt op zijn opmerking en een ongemakkelijke stilte volgde.
Een paar minuten later stopt de auto. mijn vader stapt uit, loopt naar de andere kant en doet de deur voor mijn moeder open.
"kom je nog of wat?" zecht mijn vader nors.
"ja meneer." en ik stap gelijk uit.
"ik moet nu snel naar de rest van het bestuur om de ceremonie te openen" zei mijn vader met een grijns. "ga jij met je moeder in de ceremonie zaal zitten."
"ja meneer" zei ik vlug en ik liep met mijn moeder naar de zaal, namen plaats naast een jongen die ik nog nooit heb gezien. zwarte haren, kort geknipt. hij had de mooiste ogen die ik ooit heb gezien. blauw/grijzig met een bruine buiten rand.
"nieuw hier?" vraag ik als ik en mijn moeder plaats hebben genomen.
"ja, ik ben Thomas Erkin."
"Neil Anderson."
nadat ik mijn naam had genoemt werd het geklets van alle ouders en kinderen in de zaal langzaam minder en veranderde in een geSsshht. de klok sloeg 2x wat betekende dat de ceremonie nu zal beginnen. na de 2de slag van de klok klonk een doedelzak. de speler liep langzaam naar voren. gevolgt door 4 jongens. ze houden een vlag vast met daarop het logo van de school en daarboven de 4 woorden waar deze school voor staat;

eer,
dicipline,
kennis,
traditie.

achter de 4 jongens loopt mijn vader, de directeur van deze school. alle leraren volgen hem. de stoet loopt naar voren van de zaal en iedereen neemt plaats. de 4 jongens met de vlaggen staan. als iedereen weer stil is en de doedel zak klaar is met spelen, stapt mijn vader naar een klein podium en begint zijn jaarlijkse speach. elk jaar het zelfde speach,
"In 1859 zijn mijn groot ouders deze school begonnen met een doel. eer, dicipline, kennis, en traditie bij te brengen aan de nieuwe generatie jongens. En ju staan wij hier bijna honderd jaar later en nogsteeds brengen wij deze nieuwe generatie deze machtige woorden bij. wij zijn trots om te mogen zeggen dat wij afgelopen jaar 51 studenten hebben mogen laten afstuderen. en dat zij allen een vervolg opleiding als Doctor, Advocaat, Bankier, ect. zijn aangenomen. moge god al al zijn engelen met hen zijn. dit is de rede dat u uw zoonen naar Anderson college sturen. omdat wij uw zoon garranderen op een goede toekomst."
een daverend applaus volgt.
"zoals u weet is vorig jaar onze docent engels met pensioen gegaan. jullie zullen later de gelegenheid krijgen om een woord te hebben met zijn vervanger mr. John Hornberger" hij staat op. en mijn vader gaat verder. "hij heeft al vele jaren gewerkt op de chester school in Londen.
en weer een applaus. "nu zullen alle leerlingen de gelegenheid hebben hun spullen te pakken en naar hun vertrekken de gaan." mijn vader stapt weer naar achter en iedereen staat op en de zaal stoomt langzaam leeg.