Underwear 17

Harry.
Verslagen sta ik voor het huis van Liam terwijl ik in de verdrietige maar tegelijkertijd ook een veraste ogen staar van Aundrianne.
Ik zie in mijn ooghoeken hoe Niall heen en weer loopt en hij dramatische geluiden maakt. Waarom weet ik niet, het zal wel temaken hebben dat het niet lukt. En dan gaat zijn deal over dat ik een goed praatje met mijn ouders maak natuurlijk ook niet door.
‘Wat doen we nu, hij wilt ons zo te zien niet binnen hebben.’
Rollend met mijn ogen staar ik naar het raam en wend ik mijn blik af van Aundrianne. Van schrik staar ik naar de voordeur van het huis en zie ik hoe er een jongen het huis verlaat. Hij heeft een boze blik op zijn gezicht staan en hij loopt naar ons toe, met wilde brute stappen.
Als hij voor ons staat grijnst hij gemeen en staat Niall ook stil naast mij. ‘Ga je gang, de deur heb ik opengelaten.’ En met die woorden loopt hij door.
Niall kijkt mij verward aan en ik glimlach waterig. Ik pak de pols van Niall beet die zo dun zijn als kippenbotjes en ik grinnik.
Samen met Niall loop ik gluiperig naar de voordeur toe en duw ik hem zachtjes open. Gelukkig kraakt hij niet zo heel hard, dus heeft Liam ook niet door dat we binnen komen.
‘Waarom staat hier een paardenschilderij?’ brult Niall hard door de gang heen en ik duw mijn hand voor zijn mond. Met zijn grote blauwe ogen staart hij mij aan en gebaar ik dat hij stil moet zijn.
Zachtjes loop ik over de vloer heen met Niall achter mij aan. Waarom ik hem meegetrokken heb weet ik niet, want immers moest hij mij gewoon helpen met Aundrianne zoeken.
Zacht gepraat komt eruit de woonkamer en ik denk dat het Liam is. De stem van Aundrianne is zo teder zacht en breekbaar dat ik het nauwelijks hoor.
‘Zachtjes,’ fluister ik naar Niall die een vaas laat vallen en net op tijd opvangt. Schamend knikt hij met zijn hoofd en zet hij de vaas weer terug op een kastje die tegen een muur aanstaat. De muur is bedekt met witte plankjes en geeft een slecht beeld wie Liam is.
De deur is nu 1 meter verwijdert van mij standpunt en met mijn hand duw ik de klink naar beneden. Langzaam gaat de deur open en zie ik hoe Aundrianne op de bank zit en Liam voor haar staat. Zijn blik glijd naar mij toe als ik een stap naar voren zet en hij grijnst breed.