33. || Rainbows ||

"LAURA!" riep ik hysterisch en probeerde bij haar te komen, maar een dokter duwde me bij haar weg. Laura was zo wit als een spook, haar ogen waren gesloten en op haar mond zat een kapje. Ik probeerde niet naar haar verwondingen te kijken. Zonder het aan iemand te vragen, wist ik wat er was gebeurd. Ze was geschept door een auto. Kon niet anders.
Ik probeerde mijn zicht helder te maken, maar de tranen maakten dat onmogelijk. Ik werd aan mijn arm mee genomen. Ik strippelde wild tegen. Laura had me nodig. "LAAT ME LOS, KLOOTZAK!" riep ik naar de persoon die mijn arm vasthield. Ik kon niet zien wie het was, maar nam ook de moeite niet dat uit te vinden. Hij moest me loslaten, ik moest naar Laura.
De tranen stroomden over mijn wangen. De persoon die me vast had, liet me los. Ik keek nog even naar hem. In een flits besefte ik me dat het Justin was. "Shit... Justin! Ik...-" riep ik en mijn stem sloeg over. Ik moest nu kiezen. Justin, of Laura.
Ik wou helemaal niet kiezen! "Nee Niall..." zuchtte Justin en ging onder het lint door. Hij verdween in de mensenmassa. Ik besloot me om te keren en naar Laura te gaan, die inmiddels de ambulance in getild werd. "Gaat het goed met haar?" vroeg ik 1 van de mannen in het wit. De brandweer was inmiddels gearriveerd en bluste de rokende auto waar Laura onder gekomen was. "Ze heeft 4 gebroken ribben, een hersenschudding, en een hoofdwond. Daar komt bij dat ze veel bloed verloren heeft. Ik hoop op het beste jongen, maar kan je niks garanderen..." zei de man spijtig en liep er weer vandoor. Wat haalde ik me ook in mijn hoofd. De dobbelstenen hadden het gezien. En ik vond het inmiddels aardig scary worden. Nee, dat was nog licht uitgedrukt. Ik vond het doodeng.
WELKE KINDER-VRIENDELIJKE SPEELGOEDWINKEL VERKOCHT SPELLEN MET DOBBELSTENEN DIE ZEGGEN WANNEER JE DOOD GAAT?!