26.

POV Aria

'Bill, wil je op mij wachten? Ik wil je straks nog spreken.' zeg ik zacht als we voor de ingang van het ziekenhuis staan. Bill knikt en ik glimlach dankbaar, zo heb ik nog even de kans om na te denken hoe ik hem over Tom moet vertellen. 'Ga maar in mijn kantoor zitten, ik kom zo.' Ik wandel samen met hem door de gangen tot we bij een grijzen deur komen met mijn naamplaatje op. 'Stagiaire Dokter Hasting Aria.' Ik slik als ik me realiseer dat dat naamplaatje er door Tom hangt. Tom die nu voor zijn leven vecht. 'Ga maar zitten, ik kom zo.' zeg ik snel terwijl ik mijn doktersjas aandoe. Mijn kort shortje en boots zijn nu niet echt een outfit voor een dokter maar dat kan me niet schelen. Haastig ren ik naar de receptie. 'Hoe verloopt Tom Kaulitz zijn operatie?' vraag ik in paniek. Ik zucht als ik te horen krijg dat ze nog bezig zijn. Als ik vraag of het nog lang gaat duren zegt ze dat het binnen de 10 minuten gedaan moet zijn. In gedachten overloop ik de conversatie die ik net na mijn mislukte poging voor een kus had. Mijn baas had mij gebeld om te zeggen dat Tom binnengebracht was nadat hij omver gereden was. Eerst dacht ik echt dat ze mij belde als dokter, maar daarna werd duidelijk dat het zo niet in elkaar zat. Mijn stagemeester herinnerde zich blijkbaar zijn gesprekken met Tom nog, gesprekken die ervoor gezorgd hadden dat ik in dit ziekenhuis kon werken. Tom had hem blijkbaar de echte reden van zijn bedoeling niet verteld, want dokter Mayer dacht blijkbaar dat ik familie was. En daarom belde ze mij eerst, in plaats van Bill.
'Dokter!' Ik loop naar mijn collega toe als ik ze met Tom uit de O.K zie komen. Ik kijk hem vragend aan waarna hij mij zijn dossier geeft. Na een snelle blik kom ik tot de conclusie dat Tom zijn lever gescheurd is. Ik slik, waarom moet hem dat overkomen? 'Is de rest van zijn familie ingelicht.' vraagt hij waarna ik mijn hoofd schud. 'Zijn tweelingbroer wacht in mijn kantoor, ik wou eerst meer over zijn toestand weten voordat ik hem alles vertel.' De dokter knikt en kijkt met een kritische blik naar mijn outfit. 'Het spijt me, dokter, maar ik wilde geen tijd verliezen met omkleden.' zeg ik snel. Hij knikt en gebaard dat het goed is. 'Euhm, hoe is het met hem?' vraag ik in paniek. Ik knik als hij zegt dat de operatie goed verlopen is maar dat het afwachten is hoe de rest van zijn organen gaan reageren. Ik zucht, dat is zo'n standaard antwoord dat we altijd geven om de familie wat gerust te stellen maar nu heb ik er zelf niet veel aan.
Ik kijkt Tom kort aan, hij ziet er afschuwelijk uit. Hij heeft blijkbaar ook een hoofdwonde die nog niet verzorgd is, zijn lever had voorrang. Ik gebaar de verpleegster dat ik het van haar wel zal overnemen. Met mijn gedachten bij Bill verzorg ik zijn wonde. Hij is nog onder narcose, en aan zijn dossier te zien zal dat nog wel even zo zijn want ze hebben hem een hoge dosis gegeven. 'De paparazzi zal hier ook wel staan als ze nieuws krijgen dat de grote Tom Kaulitz hier ligt.' Shit, daar heb ik nog niet aangedacht! Ik kijk op naar de verpleegster die mij een ontsmettingsmiddel aangeeft. 'Wat is er precies gebeurd?' vraag ik. Ze vertel alles terwijl ik aandachtig de wonde schoonmaak en verzorg. Hoe moet ik dit aan Bill vertellen? 'Oh, ik vond het echt leuk maar spijtig dat die kus er net niet kwam omdat Tom zo nodig aangereden moest worden.' Ik kijk verbaasd op als de blonde verpleegster klaar is met haar werk. 'En waar is zijn hond nu?' vraag ik als ik bedenk dat Bill dat zodadelijk ook zou willen weten. 'Oh, een buurvrouw heeft hem meegenomen. Haar gegevens vind je terug bij de receptie.' Ik bedank haar en kijk tevreden naar Tom zijn hoofdwonde. Die zal snel genezen, in tegenstelling tot zijn lever. 'Ik ga even het nieuws aan zijn broer vertellen.' zeg ik waarna ik met tegenzin terug naar mijn kantoor ga. Ik klop zachtjes aan voor ik naar binnen gaan. 'Oh, van een aanbidder gekregen.' zeg ik lachend als Bill voor het boeket bloemen dat hij mij gaf staat. 'Je zult er wel veel hebben, dokter.' Hij knipoogt speels en ik besef dat ik echt hopeloos verliefd ben. 'Heb je weer een leven gered?' Bill gaat zitten op de leren zetels die rond een vierkant tafeltje staan. 'Euhm... Ja, daarover.' Ik slik en ga tegenover hem zitten. Hij ziet er zo kalm en speels uit, maar hij gaat mij haten als ik het hem vertel. 'Bill, ik heb tegen je gelogen toen ik zei dat ik naar een operatie moest.' zeg ik bang. Hij gaat mij echt haten...