50. || Rainbows ||

Ik liep naar de badkamer en ging op de wc-klep zitten. Ik slaakte een diepe zucht en haalde een hand door mijn haar. Wat was ik toch ook een idioot.
Jason, dit was een moment geweest waarop je me mocht vermoorden. Dacht ik. "Waarom zit je hier nou dan?" vroeg Justin en kwam de badkamer ook binnen lopen. Hij ging zitten op de bad-rand en keek me nieuwsgierig aan. "Ik weet het niet... Het is niet makkelijk hoor, ik bedoel...-" ik zuchtte. Hoe moest ik dit uitleggen? Hoe moest ik in vredesnaam uitleggen wat ik voelde? "Ik heb nooit echt van een jongen kunnen houden; omdat ik gestraft werd als ik dat deed." legde ik uit. Justin keek me niet begrijpend aan. Natuurlijk... "Hoezo werd je gestraft? Door wie?" ik zag dat achter de bezorgdheid in zijn ogen, een kwade twinkeling schuilde. "Ik werd een soort van in elkaar geslagen..." ondanks de vreselijke herinneringen, lachte ik. "Door Jason." vervolgde ik mijn zin. "Waarom?" vroeg Justin. Oh mijn god. Dat had ik hem net toch nog gezegd? "Omdat ik homo ben!" riep ik en gaf mezelf een facepalm. Justin knikte begrijpend. "Stomme gay-haters.... Ik snap hun echt niet. Ik sla hun toch ook niet in elkaar omdat ze hetero zijn? Wat maakt het nou uit of je op jongens valt? Ik ben alleen maar blij dat jij gay bent." grijnsde Justin. Ik grijnsde terug. "En ik ben blij dat jij Bi bent." zei ik. "Want dan heb je mij gekozen uit álle jongens én meisjes." zei ik trots en klopte mezelf op de borst. Hij lachte even flauwtjes. "Maar dat betekend ook dat je meer concurrentie hebt." bedacht Justin, en je zou het bijna niet zeggen; maar het was een slimme opmerking.
Voor Justin...