*...TH...* My life in this horrible house! ^31^

Esther pov.

Ik wrijf een keer over mijn gezicht en kijk hem dan aan. “Ja, alles gaat goed.” Zeg ik zuchtend. Fady slaat een arm om me heen en knuffelt me. “Ik heb het beneden een beetje opgeruimd. Je moet zelf maar even kijken of je iets kwijt bent. Er lagen alleen tijdschriften en kussens op de grond. Het glas heb ik ook maar eventjes opgeruimd. Zodat we er zometeen niet ineens in stappen.”
Ik knik alleen maar. Fady wrijft nog eens over mijn rug en staart dan net zoals ik voor zich uit. Na een tijdje besluiten we naar beneden te gaan om wat te gaan eten. Tijdens het eten spreken we af dat Fady vannacht hier zou slapen. Gewoon voor alle zekerheid. Hij had alleen geen schone kleren bij zich. Maar als hij toch ’s ochtends weer naar huis ging. Was niet echt nodig om dat hele eind even heen en weer te rijden.
Tegen elven besluiten we maar naar bed te gaan. Snel pak ik mijn schooltas nog even in en wens dan Fady welterusten, die in het kleine slaapkamertje zou slapen. Als ik in mijn bed lig en het is doodstil in huis, hoor ik de wind om het huis gieren. Een rilling loopt er over mijn rug in verstop me goed in mijn dekens. De warme die er ontstaat, maakt me lekker soezerig en langzaam aan val ik in slaap.