65. || Rainbows ||

Justin knikte. Hij maakte met zijn vinger een gebaar naar zichzelf. "Justin." raadde ik. Justin keek bedenkelijk. En knikte toen maar. Hij zette een vinger tegen zijn hoofd en keek naar iets heel ver weg. Hij dacht na. "DENKT!" riep ik vrolijk. Yeah ik was hier goed in! Justin knikte weer dat het goed was. Justin stond op. Rommelde wat in mijn toilettas en haalde er een bus scheerschuim uit. Hij liep naar de spiegel. Ik keek hem verbaasd aan. Hij spoot drie letters op de spiegel. 'DAT' stond er. "Justin denkt dat...." noemde ik op. Justin knikte en veegde de letters uit. Hij zette er drie nieuwe letters neer. "Het." las ik. Justin knikte weer. Hij schudde met de bus, maar die was leeg. Justin dacht na en keek om zich heen. Hij pakte een handdoek en maakte een naai beweging. "Naaien?" vroeg ik verbaasd. Justin denkt dat het naaien? Nee dat klopt vast niet. Justin keek even naar zijn vingers, dacht na en knikte toen niet erg overtuigend. Oké? Nou, ja zal wel. Justin begon met zijn vingers een letter te vormen. Een 'M'. Ik zei de letter hardop en Justin knikte. Hij maakte een 'O' daarna een mislukte 'E' en toen een 'T'. "Justin denkt dat het naaien moet-" zei ik. Justin knikte weer. Hij vormde met zijn vingers de letters; W-O-R-D-E-N. "Justin denkt dat het naaien moet worden." zei ik alles achter elkaar. Ik fronste. Dat klopte niet? "Moet het niet; Justin denkt dat het gehecht moet worden, zijn?" lachte ik. Justin begon te stralen en knikte hard met zijn hoofd. "Oké, dan moeten we dus naar het ziekenhuis." zei ik. Misschien was het een beetje overbodig. Justin rolde met zijn ogen. Ja, het was dus overbodig.