Hoofdstuk drie

‘En waar kom jij helemaal vandaan? Engeland?’ vroeg de vrouw –Die Bettany, zeg maar Betty, heette- terwijl ze een bord met eten voor me op tafel zette en zelf tegenover me ging zitten.
Ik knikte, ‘Ik kom uit Londen.’
Betty trok haar wenkbrauwen op, ‘Zo, en wat brengt je dan helemaal hier?’
Ik kauwde extra lang op mijn frietje, zodat ik niet meteen antwoord hoefde te geven. Ik schaamde me voor de reden dat ik hier was. Zal ik haar alleen vertellen dat ik hier op vakantie ben? Of moest ik haar alles vertellen? Dat ik hier was omdat ik vanwege mijn gedrag de auto uitgegooid was. Langzaam slikte ik mijn frietje door. ‘Ik ben hier op vakantie.’ zei ik gemaakt enthousiast. Maar Betty trapte er niet in, ze trok één wenkbrauw op en staarde me aan. ‘Ik zou voor mijn vakantie toch voor iets met meer klasse kiezen dan een tankstation.’
Ik zuchtte, ik zou het haar vertellen. ‘Ik heb me nogal misdragen tijdens de vakantie en mijn vrienden waren het zat. We kwamen net terug van een waterpretpark en ze hebben me er hier langs de weg uitgezet. Het is mijn eigen schuld, ik heb het verdient.’
‘Wat!?’ Betty sloeg met haar platte handen op tafel waardoor er een paar frietjes van mijn bord vlogen. Ik wilde ze oppakken en weer terugleggen maar toen bedacht ik me weer hoe plakkerig en vies de tafels waren en trok ik snel mijn hand terug. ‘Je vrienden zeg je!? Meid, vrienden doen zoiets niet. Hoe gestoord of achterbaks je ,je ook gedraagt, dit verdien je niet.’
Ik schudde mijn hoofd, ‘Nee, u snapt het niet. Ik was echt een bitch.’
Ze schudde woest met haar hoofd waardoor haar rode krullen heen en weer vlogen. In het licht van de tl-buizen kon ik haar grijze uitgroei zien. ‘Nee, nee, nee, echt niet. Geloof me lieverd, niemand verdient het om als oud vuil langs de straat gezet te worden. En je had vast wel een goede reden om je te misdragen, is het niet?’ Haar laatste zin klonk zacht, vriendelijk. Betty was een lieve vrouw. Ik had de hele middag met haar opgetrokken en het was best gezellig. Ze woonde hier alleen maar soms kwamen er vrienden logeren en nu en dan kwamen er klanten die soms bleven eten en slapen, maar meestal alleen kwamen tanken. Ik vond het best zielig voor haar dat ze hier altijd alleen was en heb haar geholpen om het een beetje netjes te maken. We hebben samen de keuken en de tafels schoongemaakt en ik heb toegekeken terwijl ze mijn friet frituurde en een stuk vlees braadde.
Natuurlijk had ik een reden om me zo te gedragen. Welk meisje zou nu vrolijk rond blijven huppelen als de jongen op wie ze verliefd was de hele dag liep te flirten met elk meisje dat hij tegen kwam en ’s avonds in bed dook met haar beste vriendin? Voor mij en elk ander wie het zou overkomen was het een goede reden om zich te misdragen, maar het was geen excuus tegenover mijn vrienden. ‘Laat maar zitten Betty.’ zei ik, ‘Ik ben hier nu en ik kan niet meer terug.’
Betty snoof en wilde het hier duidelijk niet bij laten zitten, maar ze hield zich in. De rest van de avond hebben we een beetje over koetjes en kalfjes gepraat en hebben vooral het onderwerp ‘vakantie’ gemeden. Ik althans, want Betty heeft nog een paar keer geprobeerd om erop terug te komen en mij ervan te overtuigen dat ik het niet verdiende en dat mijn vrienden mij niet waard waren. Maar zij kende het verhaal niet, zij wist niet wat ik had gedaan en ze kende mijn vrienden niet.