73. || Rainbows ||

"Niet slim." merkte Laura droogjes op. Melanie staarde Justin aan met grote ogen. Justin keek ongeïnteresseerd terug. "Bloed." zei ze en ging met haar vingertje over het opgedroogde bloed op Justin's wang. "Dwas Bwloed jwa." zei hij met een knipoog. "Wie jij?" vroeg ze met glinsterende oogjes van plezier. "Wustin." zei Justin vrolijk. "Hallo wustin." zei ze. Justin zuchtte. "Nwee, wik bwen Wwwwustin." Hij probeerde zijn naam gewoon uit te spreken, maar het lukte hem niet. "Wwwwwwwustin." herhaalde Melanie. "Nee Melanie, hij heet Justin. Maar hij kan zijn eigen naam niet zeggen. Dom hé?" legde ik haar uit. "Justin dom." herhaalde ze vrolijk. Justin zuchtte weer en mompelde iets dat leek op; 'bedankt Niall'. "Laura Wincon?" klonk de stem van een man door de ruimte. Laura sprong op en trok haar moeder en zusje mee. "Doei Niall, ik bel je! Bye Justin." riep Laura opgewekt en gaf me nog een knuffel. Wat was ik blij dat ze nog leefde. "Ja, is goed." stemde ik in en glimlachte naar haar. "Doei Biall en Wustin." grijnsde Melanie. "Wustin." Justin probeerde haar te verbeteren maar hij kon nog steeds zijn eigen naam niet zeggen; dus gromde hij gefrustreerd. Ik lachte hem vierkant uit wat me een klap tegen mijn achterhoofd opleverde. "auch..." kraamde ik uit en keek Justin verontwaardigd aan. "Waar was dat goed voor?"
"Nwergwens vwoor." zei hij en haalde zijn schouders op. Zijn mooie bruine ogen keken me stralend aan. De pijn die hij had, viel bijna niet meer te zien. "Justin Bieber?" een kleine man met een huge snor en een brilletje keek vragend onze kant op. "Twhat's mweeh!" riep Justin en sprong op van mijn schoot. "Oké? Kom maar mee. Ik ben Dokter Noodles." zei de man een beetje verward door Justin's spraak en gaf ons een hand.